Το Ερήμην λείπεις μεταβαίνει μεταβαίνει σε Ερήμην λύπης, μια παιγνιώδης αυτο-αποκάλυψη, το ένα εξελίσσεται μέσα στο άλλο, η απουσία σε λύπη και η λύπη σε απουσία, σε έλλειψη, σε αφανισμό ζωτικότητας...
Ο συγγραφέας ακολουθεί τη μυθολογική Αριάδνη, η οποία μεταφέρεται στο σήμερα και ταξιδεύει σε διάφορες χώρες όπου μυεί και μυείται στην τέχνη της υφαντικής...
«Η καταφυγή στους τόπους μνήμης της παιδικής ηλικίας λειτουργεί παραμυθητικά, λυτρωτικά και δεν είναι τυχαίο ότι το κείμενο γράφτηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου και του δεύτερου εγκλεισμού της πρόσφατης πανδημίας...
Οι Κυριακές που έτρωγα στη γιαγιά ήταν οι καλύτερες της ζωής μου! Περνούσα ώρες ατελείωτες στην κουζίνα ελπίζοντας πως μια μέρα θα μαγειρεύω σαν εκείνη...
Ελπίζω να γίνει αποδεκτό το εγχείρημά μου να τροποποιήσω τις παραδοσιακές αφηγήσεις και παράλληλα θα ζητήσω συγγνώμη από όσες και όσους αισθανθούν όποια ανεπαίσθητη (ή έντονη) δυσαρέσκεια από την εναλλακτική εξέλιξη των αφηγήσεων που επιχείρησα...