"Κύριε... τα μαλλιά μου δέντρα, το αίμα μου ποτάμι" Ο Ιερός Ναός της Αγίας Θεοδώρας. 17 ολόκληρα δέντρα στη στέγη του διαλαλούν ανά τους αιώνας το Θαύμα του Θεού. "Όπου βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις".
Όταν αναπολώ τα περασμένα, σκέφτομαι καμιά φορά ότι, όπως εγώ έζησα τον Άγιο Ιάκωβο, έτσι και σήμερα υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας άλλοι άνθρωποι, είτε μοναχοί, είτε ιερείς ή απλοί λαϊκοί,
Ο θαυμαστός και κατανυκτικός, ο "διαφορετικός" και "σκανδαλιστικός" βίος του οσίου Ανδρέα του δια Χριστόν σαλού, που, καλεσμένος από το Θεό στο υπεράνθρωπο αγώνισμα της προσποιητής τρέλας και κυριευμένος από τη θεία μέθη, κατέκτησε την κορυφή της αγιότητος με την ολοκληρωτική εξουδένωση του "εγώ", τη γυμνότητα και την ανεστιότητα, την ανυποληψία και την ατιμία, τη χλεύη και την περιφρόνηση....
"....άγιος είναι ο άνθρωπος, που χαριτώθηκε από τον Θεό και ζει την κάθε στιγμή σαν να ήταν η πρώτη κι η τελευταία της ζωής του · και από αυτόν τον λόγο μεριμνά να είναι γεμάτη με συγχώρεση, μετάνοια και καλοσύνη, με ομορφιά και μ όλη την αγάπη, που κουβαλά μέσα του, προς όλους και προς όλα.