Καρτέρι θανάτου της έστηναν κάθε φορά οι μάγισσες και οι δράκοι της ζωή της, όταν δεν τους περίμενε και όταν δεν τους αφουγκραζόταν, για να τους αποφύγει και μόνο εκείνος ο τοίχος του χρόνου της πρόσφερε τη χαρά να δραπετεύει και την ηρεμούσε μέσα σε όλο αυτό το ατέρμονο πανηγύρι....
μέσα στην αμφιβολία όλα και της σχετικότητας τις αρρυθμίες όλα κολυμπάν στα όρια τώρα ένα σμάρι πουλιά σκιάζει κι ο ουρανός τ αποδιώχνει και τα στρφογυρίζει τ ονείρου έκτρωμα σαν ψυχές αντάρτισσες καπνισμένες απ του χορού τα φτερουγίσματα γδαρμένα όνειρα άθρωπου σκιές ακονίζουνε σπαθιά το λώρο να κόψουνε της γέννας το σπλάχνο να ταφτοποιήσουνε το μυστήριο να χαθεί στο φως ...
Οι συγγραφείς εκφράζουν τις παρατηρήσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για τη ζωή, παρουσιάζοντας την πραγματικότητα, φιλτραρισμένη μέσα από τις εμπειρίες και τα προσωπικά τους βιώματα....
το λυχνάρι έκοβε στο τέλειωμα της πόρτας τα νοήματα που η σκέψη λίχνιζε σε άπειρη σκόνη φορτωμένη ζωή κι απ το βυθό μιά τράτα φανέρωνε τα δίχτυα με γέννα γιομάτα και μυστικά όπως πάντα φεβγάτα που περιφέρουνται στης ανυπαρξίας τα κιόσκια του κόσμου υλικά πριν την αποκαθήλωσή του ...
Τους δράκους στη ζωή της, δεν τους έκανε ποτέ ζάφτι, γιατί κάθε φορά που την επισκέπτονταν απρόσκλητοι, ερχόντουσαν τα πάνω κάτω με ξέφρενους ρυθμούς....