Στη γλώσσα μου ίδια πια βαραίνουν άνθρωποι και πουλιά Λιγοστεύω Στο νέο του ποιητικό βιβλίο ο Γιάννης Αντιόχου συγκεντρώνει και επανεξετάζει ποιήματα προερχόμενα από τις οκτώ ποιητικές συλλογές του· από το πρώτο του βιβλίο που εκδόθηκε το 2003 μέχρι το Αυτός, ο κάτω ουρανός, που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2020...
Οι δρόμοι στα όνειρά μου ήταν σιγμοειδείς, με τις ήπιες ή απότομες στροφές τους να θυμίζουν τις διακυμάνσεις των αξιών των μεταλλευμάτων και των υγρών καυσίμων· οι συναισθηματικοί μου κλυδωνισμοί, παίρνοντας τη συμβολική μορφή της αργής εξύψωσης του προσώπου μου στον ουρανό ή του απότομου γκρεμίσματος ενός αποκαμωμένου σώματος στη θάλασσα, παρέπεμπαν στην πορεία μιας εξαιρετικά ευμετάβλητης μετοχής· ένα βράδυ, η τροχιά ενός διάττοντα αστέρα μιμήθηκε την καμπύλη που διέγραφε τη δεδομένη χρονική στιγμή η τιμή του ατσαλιού...
Έχοντας ανακαλύψει την αληθινή του φύση, ο Εδουάρδος μεγαλώνει απολαμβάνοντας την αγάπη των γονιών του, τόσο στη Φωλιά των νυχτερίδων όσο και στο Ποντικοχωριό...
Sikelianos’ vision for a new world order based on age-old and universal spiritual principles impacted his entire work as poet, playwright and essayist...
Η αφηγήτρια της ιστορίας, μια χήρα που εργάζεται σε έναν οίκο ευγηρίας στη Νότια Κορέα, αναγκάζεται να μοιραστεί το μικρό της σπίτι με την τριαντάχρονη κόρη της και την κοπέλα της, τη σχέση των οποίων δεν αποδέχεται...
Στο τρίτο ποιητικό βιβλίο της η Λένα Καλλέργη επισκέπτεται τα πιο σκοτεινά κομμάτια της ανθρώπινης φύσης και του φυσικού κόσμου και εξερευνά τις συνδέσεις τους...