Πώς κατορθώθηκε το πέρασμα στη μετανεωτερικότητα, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο; Πώς η κληρονομιά του σοσιαλιστικού εγχειρήματος απαξιώθηκε από τις επιλογές της ίδιας της Αριστεράς; Με ποιον τρόπο το εργατικό δυναμικό, με την έλευση της τεχνολογίας, περιθωριοποιήθηκε οδηγώντας σε δεύτερη μοίρα τον ανθρώπινο παράγοντα και τον ίδιο τον άνθρωπο σε υλική και πνευματική εξαθλίωση; Πότε και με ποιες διεργασίες η πολιτική έπαψε να αποτελεί θεμελιώδη ανθρώπινη πράξη και έγινε απλώς εργαλείο υλοποίησης οικονομικών επιδιώξεων; Είναι όλα τούτα πρωτόγνωρα, ή έχουν τις ρίζες τους στη φεουδαρχική και αποικιοκρατική παράδοση των δυτικών χωρών; Είναι η καπιταλιστική οδός μονόδρομος στον βίο του δυτικού ανθρώπου, ή μήπως μια διαφορετική απάντηση δίνεται αν γυρίσουμε το βλέμμα μας στην παράδοση χωρών που το οικουμενικό τους όραμα περιλαμβάνει διαφορετικές προτεραιότητες, προ πολλού ξεχασμένες από μας; Ο Σωτήρης Χαλικιάς επιχειρεί να δώσει τις δικές του ερμηνείες σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, αφού κάνει μια καταβύθιση στον πνευματικό διάλογο που έχει ανοίξει η Ευρώπη στο πλαίσιο της αυτοκριτικής της πάνω σε τούτα τα κρίσιμα ζητήματα και εν όψει της μελλοντικής της επιβίωσης....
Σε αυτή τη μικρή συλλογή ποιημάτων και πεζών περιλαμβάνονται κείμενα που εκφράζουν οριακές καταστάσεις της ανθρώπινης συνείδησης και της ψυχικής αντοχής....
Στα κείμενα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αποτυπώνεται ο δημόσιος πολιτικός λόγος του Σπύρου Λυκούδη κατά την τελευταία τριετία, περίοδο συγκλονιστικών πολιτικών αλλαγών και ανακατατάξεων, καθώς και προσωπικών επιλογών του ιδίου....
Άγαλμα και καθρέφτης! Τα μάτια του αγκάλιαζαν την ευγενική κορμοστασιά που ορθωνόταν εκεί στην άκρη του γαλάζιου πέλαγου και συνεπαρμένος από τούτη την έκσταση πίστεψε πως με το βλέμμα του αυτό μπορούσε να νοιώσει την ουσία της ομορφιάς, της μορφής σε όλη της τη θεϊκή σκέψη, τη μοναδική και καθαρή τελειότητα που ζει μέσα στο πνεύμα και που τώρα ένα ισάξιό τους ανθρώπινο αντίτυπο έχει στηθεί εδώ μπροστά του, φωτεινό σύμβολο λατρείας....
Το άγνωστο και λησμονημένο οδοιπορικό "Εις την νήσον" του Σπυρίδωνος Παγανέλη, περιγράφει τις εντυπώσεις και τα συνταρακτικά συναισθήματα του συγγραφέα από μια επίσκεψή του στον γενέθλιο τόπο τον Σεπτέμβρη του 1895 και πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εστία" το 1896....
Ο άντρας και η γυναίκα αυτή/ που υποχωρούν κάτω από άσπρη άμμο/ σαν σε αμμόλουτρα ιαματικά/ με τα κεφάλια έξω/ με μπουκωμένο στόμα/ κοιτάζονται εκστατικά/ ξέροντας απ ανέκαθεν/ πως λειτουργεί το χώμα/ και πως χαϊδεύει πειστικά/ η σπάθα του Θανάτου/ Εκτείνει ο ένας τη ματιά/ Κερδίζει η άλλη χρόνο/ Και με κοντές αναπνοές/ πάνε και βασιλεύουν....
Η μεγάλη τέχνη αυτού του θεάτρου προσλαμβάνεται, περιλαμβάνεται, συλλαμβάνεται πάντα εγκιβωτισμένη μέσα στο σώμα άλλων τεχνών, όπως για παράδειγμα της αρχιτεκτονικής και της ζωγραφικής....
Mε την συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του από την "Ίνδικτο", ο Γιώργος Bέλτσος μετριέται με τον χρόνο και τον αναγνώστη, χαρίζοντάς μας την ειλικρίνεια της αυτοβιογραφίας του....
O Γιώργος Βέλτσος γράφει για το έναυσμα που τον οδήγησε στη συγγραφή του νέου του βιβλίου "Πομπές" με τα δύο εξαιρετικά έργα του Γιάννη Μόραλη (προσχέδια του αγαπημένου του έργου "Η Ωραία", 1992) στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου....
"Αντί αγάλματος ή ζωγραφιάς όταν θα χω την ψυχή αλαφριά και τα χέρια καθαρά θα ιστορήσω ένα ανιστόρητο και γι αυτό ακόμη πιο πένθιμο από το πένθος συμβάν μήπως και καταλαγιάσει ο λωλαγέρας που φυσά μέρες τώρα στο νησί - ;παραλοή να το πούμε ή παραμύθι; ας το πούμε όπως βολεύει αφού η ουσία δεν αλλάζει....
Δεν ξέρουμε αν αυτός ο επιπόλαιος άνθρωπος και ασήμαντος αρχιτέκτονας, ο Γιώργος Αυγέρης, δολοφόνησε πράγματι τη σύζυγο του το βράδυ της εικοστής έκτης....