Σ Κ Ι Ε Σ Τ Η Σ Α Θ Η Ν Α Σ Οι σκέψεις σου, τα όνειρα, ο ήχος μιας σειρήνας Είν’ όλα αυτά που κρύφτηκαν στη λόχμη της Αθήνας Κι αφήνονται τα θέλω σου σα στέγες ρημαγμένες Πάνω σε μέρες που ’ρχονται και φεύγουν τρομαγμένες...
Διάβασε τον θάνατό σου Μη γράφεις τίποτα Ψάξε ένα ψηλό παράθυρο Και μίλησε στους περαστικούς, πίσω από το τζάμι, σαν να ήσουν θεός Πες στη γριά που ακόμα περιμένει το χέρι κάποιου για να περάσει τον δρόμο, ότι πάντοτε υπάρχει μια τολμηρή απόφαση...
ΧΕΙΜΩΝΑΝΘΟΙ Κοιμάσαι δίπλα μου ολόκληρος κοντά της, ένα καπέλο κόβεται στα δύο στο χάσμα του ανθίζουνε χειμωνανθοί, σηκώνομαι έξω βρέχει, σε μια σελίδα γράφω: σε ερωτεύθηκα σαν κλειδαρότρυπα στο χάος...