Ο έρωτας ειπώθη από τις διάφορες εποχές, ανάλογα με τις ιδέες τους, θείος, ιερός, χυδαίος, κοινός, αφύσικος… Για τον Σαίξπηρ, τον ποιητή της Αναγέννησης, ο Έρωτας είναι η όλο υγεία ορμή, η γλυκιά όσο και φυσική μανία που πιάνει τ'' ανθρώπινα πλάσματα, ιδιαίτερα την άνοιξη της ζωής τους, όταν ανθίζει η εφηβεία, και τα σμίγει, κι έτσι ανανιώνει τη ζωή και κάνει την ανθρωπότητα αθάνατη και τη γη οικουμένη...
Εδώ ο Σαίξπηρ μας παρουσιάζει τον πόλεμο χωρίς ελαφρυντικά, δείχνοντάς μας, σαν σε καθρέφτη, μια εικόνα φόνου και ασέλγειας μοναδική σε ζωντάνια, μέγεθος, πληρότητα...
Ποιο χαλινάρι δύναται να συγκρατήσει τον αιμοβόρο και στραβό στρατιώτη να βάζει τα βρωμόχερά του στα σγουρά των κοριτσιών σας που στριγγά θα ξεφωνίζουν· τους πατέρες σας να σέρνονται απ’ τα ψαρά τους γένια, τα σεβαστά κεφάλια τους να σπάζονται στους τοίχους, στις λόγχες καρφωμένα τα γυμνά σας βρέφη, ενώ οι τρελές μανάδες με ουρλιαχτό και σκούσμα θα σκίζουνε τα σύννεφα, καθώς οι Εβραίες μπροστά στου Ηρώδη τους μαυρόψυχους φονιάδες...
Το κύριο θέμα του μύθου είναι ο αγώνας που κάνουν οι νέες και γερές κοινωνικές δυνάμεις για να ανοίξουν δρόμο μέσα απ’ τους φραγμούς που έχει στήσει ο παλιός, γερασμένος κι εξαχρειωμένος κόσμος και να πάρουν τη θέση που τους ανήκει στη ζωή...
Ένα έργο σπάνιο, που μένει ανεξίτηλα στη μνήμη, του σημαντικού ποιητή και εκπροσώπου του βρετανικού ρομαντισμού του 19ου αιώνα, Πέρσι Σέλλεϋ, αναφέρεται σε μια αληθινή ιστορία κακοποίησης και πατροκτονίας που έλαβε χώρα σε μια γνωστή αρχοντική οικογένεια της Ρώμης του 1600...
Όταν η άδικα καταδικασμένη για τον φόνο του συζύγου της Κάρολαϊν Κρέιλ πεθαίνει στη φυλακή, η κόρη της αναθέτει στον Ηρακλή Πουαρό να εξιχνιάσει το έγκλημα προκειμένου να αποκαταστήσει τη μνήμη της...
Μια μυσταγωγία της απόγνωσης και του κοσμικού αδιεξόδου που παρακολουθεί το τέλος της ζωής ενός γέροντα μεσαιωνικού βασιλιά, σχεδόν «βιβλικού», ο οποίος πεθαίνει έχοντας δοκιμάσει την πίκρα της απόρριψης από τις δυο του κόρες, αλλά και τα όρια της δύναμης του ανθρώπου...