Πόσο καλά γνώριζαν οι Έλληνες τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης; Πώς επηρέασε η αμερικανική δημοκρατία την πολιτική και θεσμική συγκρότηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους; Γιατί ο Αδαμάντιος Κοραής θεωρείται ο κορυφαίος «αμερικανολόγος» της εποχής του; Πώς ο Αμερικανικός Εμφύλιος έφθειρε την εικόνα των Ελλήνων για την Αμερική; Πότε και μέσα από ποιους ιδεολογικούς μηχανισμούς διαμορφώθηκε το «αμερικανικό όνειρο» στη συνείδηση των Ελλήνων; Πώς το πρότυπο της χειραφετημένης Αμερικανίδας επηρέασε το γυναικείο κίνημα στην Ελλάδα; Ποια ήταν η στάση της ελληνικής πολιτικής έναντι του αμερικανικού παράγοντα στη συγκυρία του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εθνικού Διχασμού; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που βρίσκουν απαντήσεις στο παρόν βιβλίο, το οποίο αξιοποιεί μια εντυπωσιακή ποικιλία πηγών...
Αντικρούοντας τις απαισιόδοξες προβλέψεις για υποχώρηση και αποδυνάμωση του κράτους και έκλειψη της κυριαρχίας του, ο συγγραφέας του παρόντος δοκιμίου υποστηρίζει ότι και τα δύο είναι παρόντα και ισχυρά, μεταμορφωμένα, όμως, με νέους ρόλους και νέες λειτουργίες, προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις ενός κόσμου που συνεχώς αλλάζει, ραγδαία και απρόβλεπτα...
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια η δυτική κοινή γνώμη ήταν εξοικειωμένη με τη βεβαιότητα της προόδου: ο παγκόσμιος θρίαμβος της δημοκρατίας και της οικονομίας της αγοράς έδειχνε αμετάκλητος, η φιλελευθεροποίηση και η χειραφέτηση, η κοινωνία της γνώσης και ο πλουραλισμός των τρόπων ζωής φαίνονταν να αποτελούν τις κατευθυντήριες γραμμές του μέλλοντος...
Διατρέχοντας δεκαετίες με μια αφήγηση που κόβει την ανάσα, το μυθιστόρημα της Κατερζίνα Τούτσκοβα φωτίζει ένα παραγνωρισμένο ιστορικό επεισόδιο αποκλεισμού και προκατάληψης, ένα δράμα συλλογικής ντροπής και προσωπικής ενοχής, μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας που μεταμορφώνει με το κουράγιο της κάθε ζωή που αγγίζει...
Ένα μάθημα ιστορίας που η Δύση στο σύνολό της θα πρέπει επειγόντως να μάθει αν θέλουμε να χειριστούμε καλύτερα την επόμενη κρίση και να αποφύγουμε την τελειωτική καταστροφή: αυτήν της μη αναστρέψιμης παρακμής...
Εκατό μέτρα περίπου μακριά από τη συνοικία, στον κεντρικό δρόμο από την Αμμόχωστο προς το Άη Γιωρκούδι, τις Κλαψίδες και τη Σαλαμίνα, ο Γιωρκής πρόσεξε μπροστά του στην άκρη του δρόμου έναν μεσήλικα ποδηλάτη να έρχεται από την κατεύθυνση της παλιάς Αμμοχώστου και να πηγαίνει προς τη συνοικία Σακκάρια...