Μακρινό και κοντινό συγχρόνως, το Βυζάντιο μας έλκει, ως γλυκός καταγωγικός τόπος, και μας απωθεί, ταυτοχρόνως, ως σκοτεινό παρελθόν, μη έχοντες πάρει ακόμη απόσταση μετ αισθήματος απ αυτό....
Γιατί η τρομοκρατία εμφανίζεται με τόση ένταση στην εποχή μας; Ποια η σχέση της με τις θρησκείες; Πως εμπλέκεται η πολιτική με το θρησκευτικό φαινόμενο; Τι είναι τελικά η ειρήνη; Ποια η σχέση της με έργα πολιτισμού; Μπορεί να υπάρξει πολιτισμός χωρίς σεβασμό της μοναδικότητας του ανθρώπινου προσώπου; Εχει νόημα η ζωή αν είναι ένα παροδικό επιφαινόμενο της φύσης;
Σε αυτά και άλλα ερωτήματα απαντούν οι τρεις συγγραφείς του παρόντος τόμου....
90 από τα περίφημα Παρισινά γράμματα, που έγραψε ο Παπαντωνίου στο Παρίσι το 1908-1909-1910, την περίοδο αυτή που το Παρίσι ήταν ως γνωστό η πνευματική πρωτεύουσα ολόκληρης της ανθρωπότητας....
Θα ήταν αισθητή παράλειψη να μην υπάρχει στην ίδια γλώσσα της Καινής Διαθήκης, ένα λεξικό που να βοηθά τον Έλληνα αναγνώστη σε διάφορες γλωσσικές διασαφηνίσεις για την κατανόηση του ιερού κειμένου....
Στο βιβλίο αυτό δημοσιεύονται προβληματισμοί του συγγραφέα, βασισμένοι στην εικοσαετή εμπειρία του… Ο αναγνώστης μέσα από τις σελίδες του, μπορεί να γνωρίσει άγνωστες πτυχές του εαυτού του και των γύρω του, να αποδεχθεί και να συμφιλιωθεί με τις αδυναμίες του ώστε να τις διαχειρίζεται εποικοδομητικά και να τις υπερβαίνει, να μην απογοητεύεται όταν όλα φαίνονται δύσκολα, αλλά να αντιμετωπίζει με δημιουργικό τρόπο τις αντιξοότητες....
Μα ποιός μπορεί να μιλάει για ύπαρξη δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα όταν οι δούλοι και οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου; -Μήπως δεν έχει περάσει αυτό το δημιούργημα από την αυστηρή κριτική του Αριστοτέλη αλλά και του Πλάτωνα; Και έχουμε το δικαίωμα να ξεχνάμε ότι αυτή σκότωσε και τον Σωκράτη; Εξ αλλου τι είδους πολίτευμα ήταν αυτό που καταχράστηκε τα χρήματα των συμμαχικών πόλεως για να κτίσει τον Παρθενώνα, και συμπεριφέρθηκε με τόση απονιά και κυνισμό προς τους κατοίκους της ανίσχυρης Μήλου όταν αυτοί αρνήθηκαν την υποταγή τους στους πανίσχυρους Αθηναίους; Και τι τρελός θεσμός ήταν εκείνος να εξοστρακίζουν εξαίρετους ανθρώπους όπως τον Αριστείδη τον Δίκαιο; Εύλογες όλες αυτές οι ερωτήσεις....
Οι παιδιάστικες συμπεριφορές προκαλούν διλήμματα και αμφιβολίες που απλώνονται σαν αχόρταγη δυσπιστία προς τους άλλους, όπως και ανασφάλειες που γυρνούν πολύ εύκολα σε τυραννία....
"Ο δρόμος του φιδιού" είναι μιά πραγματεία μύησης στην γνώση, είναι ένα παζλ που συνθέτει ο Γιάννης Σουλιώτης από γνωστά και ανέκδοτα κείμενα του Φερνάντο Πεσσόα που καλούν στον δρόμο της γνώσης, τον δρόμο που διάνυε ο Πεσσόα σαν τον Οδοιπόρο του, παραμυθούμενος για λίγο ή περισσότερο με γοητευτικές συναναστροφές: με τους αρχαίους Έλληνες θεούς, την Μεταφυσική, την Αλχημεία, την Μασονία, την Καβάλα, τους Ναϊτες, τους Ροδόσταυρους, την Επιστήμη, την Τέχνη, την Θρησκεία....