«Ο ανά χείρας Τρίτος Τόμος της Αυτοβιογραφίας μου, καλύπτει την πενταετία από τον Φεβρουάριο του 1993 έως τις προεδρικές εκλογές του 1998 και τον διορισμό μου ως επικεφαλής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Μάρτιο του 1998...
Από τα τέλη του 19ου αιώνα η οικογένεια Φόστερ κατασκεύαζε χειροποίητα παπούτσια για τρέξιμο, για αθλητές όπως οι σπρίντερ Έρικ Λίντελ και Χάρολντ Άμπραχαμς, αλλά και αθλητικά παπούτσια για τις περισσότερες ομάδες του αμερικανικού ποδοσφαίρου...
Το βιβλίο είναι η αυτοβιογραφία της Μαρίας Σκαφίδα από τη Φθιώτιδα και αποτελεί την πραγματική ιστορία της ζωής της από τα πρώτα παιδικά και εφηβικά χρόνια μέχρι και σήμερα (έτος 2022)...
Αγαπητέ αναγνώστη, στις σελίδες του βιβλίου μου «Θύμησες και Γεγονότα- Β΄΄ Έκδοση» θα πληροφορηθείς από «πρώτο χέρι» όσα συγκλονιστικά έγιναν κατά την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου, στις 31 Μαρτίου 1947...
Όταν ξεκίνησα να γράφω δειλά-δειλά τις πρώτες σκέψεις μου στο χαρτί, υπήρχε μια εσωτερική ανάγκη να συνομιλήσω με τον εαυτό μου, να κατευνάσω τις υπαρξιακές ανησυχίες, τις εσωτερικές εντάσεις και τους ακαθόριστους φόβους μου, να απαλύνω το βαθύτερο υποκείμενο άγχος και τις αγωνίες που είχαν δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια, τους μήνες και τις μέρες που χρειάστηκε να αναμετρηθώ με το σκληρό και εχθρικό πρόσωπο της αρρώστιας της μητέρας μου...
Έναν χρόνο μετά το θάνατό της, κυκλοφορεί, το βιβλίο Δικά μου Λόγια, της εμβληματικής Δικαστού Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ σε συνεργασία με τις Γουέντι Γουίλιαμς και Μαίρη Χάρτνετ, με πρόλογο για την Ελληνική Έκδοση της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου...
Ήταν τέλη Νοεμβρίου όταν, ως έμβρυο, αποφάσισα να ζητήσω καταφύγιο στην κοιλιακή χώρα της Τζοβάνας Γαβαλά που με κράτησε με την καλύτερη φροντίδα εκεί για εννιά ολόκληρους μήνες… Την ευχαρίστησα για πρώτη φορά μετά από έξι μήνες που έμαθα να λέω «μαμά» και να αγκαλιάζω… Με θήλασε επί δυόμισι χρόνια και αυτό αποτελεί για εμένα εφόδιο ακόμη και σήμερα στα εβδομήντα μου… Στο διάβα μου είχα ως κινητήρια δύναμη άλλοτε φτερά και άλλοτε γρανάζια, μπαταρίες και γκάζι… Παραδόθηκα στην αγκαλιά του Μορφέα μόνο αφού πρώτα είχα ακουμπήσει στο αγαπημένο μου στρώμα… Ξύπνησα με τη σφυρίχτρα της ξεκούρασης όταν αυτή κουράστηκε πλέον να με «φιλοξενεί»...