Τι κάνει όλους αυτούς -Μαρξ, Αγκάμπεν, Ίγλετον, Γκυ Ντεμπόρ, Δεληγιώργη, Ψυχοπαίδη, Φαράκλα, Τζέιμσον- και προφανώς αρκετούς άλλους, να προβληματίζονται, να αμφισβητούν, να απορρίπτουν και εμάς να δυσφορούμε, να δυσανασχετούμε, να ανησυχούμε; Μήπως πρόκειται απλά για το ανικανοποίητο των ανθρώπων ή μήπως όλα αυτά σημαίνουν την αναζήτηση κάποιου ξέφωτου προς την ανθρώπινη ολοκλήρωση; Μέσα σ αυτό το πλαίσιο διεξάγονται οι συνομιλίες του βιβλίου αυτού με τον καλύτερο ίσως συνομιλητή, τον "εαυτό"....
Το ιστορικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο δημοσιεύεται τούτο το σύντομο φιλοσοφικό έργο του Βασιλόπουλου, είναι αυτό που διαμορφώνει η τρέχουσα πολιτική και στρατιωτική ηγεμονία μίας καπιταλιστικής κοινωνίας που αυτοπροσδιορίζεται ως "το τέλος της ιστορίας", "η σύγκρουση των πολιτισμών" κτλ....