"Η Ελληνορωμαϊκή αυτοκρατορία" του Πωλ Βεν περικλείει την εξέλιξη του αρχαίου κόσμου και ανοίγει, έτσι, ένα παράθυρο για την κατανόησή του αλλά και για την κατανόηση όσων ακολούθησαν (του χριστιανισμού συμπεριλαμβανομένου)....
Τί θέση έχουν τα συναισθήματα στην πολιτική; Πρέπει να τα αποκλείσουμε από κάθε περιγραφή του πολιτικού φαινομένου, όπως πρότεινε ο Μαξ Βέμπερ; Ποιο ρόλο πρέπει, ειδικότερα, να δώσουμε στη συμπόνια για τα βάσανα και τις οδύνες του άλλου ανθρώπου; Η καλοσύνη, η ευσπλαχνία, η αγάπη, όταν εισέρχονται στο πεδίο της πολιτικής, δεν έχουν άραγε άλλη μοίρα εκτός από την εργαλειοποίησή τους από την εξουσία; Εμβριθής αναγνώστρια του Αριστοτέλη, του Τοκβίλ και του Ρουσσώ, η Μυριάμ Ρεβώ ντ Αλλόν διερευνά, στο μικρό αλλά πλούσιο αυτό βιβλίο, τις ανθρωπολογικές και ηθικές προϋποθέσεις της έλλογης πολιτικής πράξης και το ρόλο ειδικότερα των φιλάλληλων συναισθημάτων σε αυτή....
Λευκές οπτασίες περιφέρονται αεροπατώντας στον κήπο του ζάπλουτου γερο-Καραπάνου στην Κέρκυρα, τα κοσμήματα της κομψής γυναίκας του εξαφανίζονται, αντικείμενα βαριά μετακινούνται χωρίς να τ αγγίξει χέρι ανθρώπου, πετροβολούν μέσα στη νύχτα τα παράθυρα της ξερακιανής συμπεθέρας του που λατρεύει τη γάτα της και δυναστεύει τον μικρό εγγονό του, ο παράσιτος κύριος Νένης περιφέρει παντού την αυθάδειά του, ουρλιαχτά ακούγονται αιφνιδίως, ψόφια βατράχια ανακαλύπτονται στα κρεβάτια, φώτα αναβοσβήνουν μέσα στη νύχτα....
Στην Αθήνα του 1871, όπου μόλις έχουν αρχίσει οι δίκες για τη σφαγή στο Δήλεσι, γιορτάζονται τα πενήντα χρόνια από την Επανάσταση και η πατριωτική έξαρση κορυφώνεται με την άφιξη του σκηνώματος του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε ....
Για τα αστυνομικά αυτά διηγήματα με το ανάλαφρο ύφος, το κέφι, τους ζωηρούς διαλόγους, την ευθυμία και το μυστήριο ο Στρατής Τσίρκας έγραψε: Η μεγαλύτερη αρετή της Αθηνάς Κακούρη είναι ότι για κάθε διήγημα διαλέγει κι από ένα χώρο, ένα επάγγελμα ή ένα έθιμο, που όχι μόνο τα κατέχει και τα περιγράφει σωστά αλλά και κάνει την πλοκή να βγαίνει εντελώς φυσικά μέσα από τις ειδικές λεπτομέρειες της κάθε περίπτωσης....
Για τα αστυνομικά αυτά διηγήματα με το ανάλαφρο ύφος, το κέφι, τούς ζωηρούς διαλόγους, την ευθυμία και το μυστήριο ο Στρατής Τσίρκας έγραψε: Η μεγαλύτερη αρετή της Αθηνάς Κακούρη είναι ότι για κάθε διήγημα διαλέγει κι από ένα χώρο, ένα επάγγελμα ή ένα έθιμο, που όχι μόνο τα κατέχει και τα περιγράφει σωστά αλλά και κάνει την πλοκή να βγαίνει εντελώς φυσικά μέσα από τις ειδικές λεπτομέρειες της κάθε περίπτωσης....