H γνωριμία της Μαρίνας Τσβετάγιεβα με τη Νάταλι Μπάρνεϊ στο Παρίσι του μεσοπολέμου έγινε αφορμή να γράψει η Ρωσίδα κορυφαία ποιήτρια του 20ού αιώνα ένα από τα πιο τολμηρά και προβοκατόρικα κείμενά της...
Θρύλοι, μύθοι και παραβολές από την Ελλάδα ως την Κίνα και από τη Σερβία ως την Ιαπωνία, σύντομες αφηγήσεις με αξιοθαύμαστη οικονομία, οι Ιστορίες της Ανατολής γράφτηκαν οι περισσότερες τη δεκαετία πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και συνιστούν μια εντελώς ξεχωριστή στιγμή στο έργο της Γιουρσενάρ, κάτι πολύτιμο σαν μικρό ξωκλήσι μέσα σ’ ένα πελώριο ανάκτορο...
Δέκα το βράδυ… Μια παράξενη σιλουέτα γλιστράει στους δρόμους του Λονδίνου: μακρύ παλτό μέχρι τους αστραγάλους, καπέλο με φαρδύ γείσο, πρόσωπο καλυμμένο με μια κάτασπρη μάσκα...
Ένα θεαματικό τρομοκρατικό χτύπημα σε μια γραμμή του προαστιακού, χείμαρροι βενζίνης που ξεχύνονται στους δρόμους της Μονμάρτρης, προσωπικότητες που σκοτώνονται με τέτοια επιτήδευση, που θα έκανε τον Τζένγκις Χαν να φανεί αστείος: ξαφνικά το Παρίσι μοιάζει με τη Βαγδάτη μετά την Καταιγίδα της Ερήμου...
Αυτό το δοκίμιο απευθύνεται κυρίως σε όλους εκείνους που μένουν αμήχανοι –τουλάχιστον μετά το ξέσπασμα της πανδημίας– μπροστά στην προφανή αταξία του σύγχρονου κόσμου, στην πολυπλοκότητά του και στα πολλαπλά του μπερδέματα, στους μάταιους κομπασμούς του, στις εξαγγελίες του χωρίς αποτελέσματα, στα σοβαρά προβλήματά του που αποσιωπούνται και στις πάμπολλες άλλες σκοτεινές του επιμέρους πλευρές...