Καταλάβαινε τώρα πως όλα έπρεπε να ναι έτσι ακριβώς: αυτή η γυναίκα, αυτός ο έφηβος και η απερίγραπτη οικειότητά τους μέσα σ αυτό το σπίτι που ήταν κρεμασμένο στο χείλος μιας χειμωνιάτικης νύχτας, στην άκρη ενός απύθμενου γκρεμού, αποκομμένο από τη σφαίρα που έβριθε από αεικίνητες και αμείλικτες ανθρώπινες ζωές....
Ο μυθιστοριογράφος φαντάζεται τη συνέχεια του "Πορτρέτου του Ντόριαν Γκρέι", μια συνέχεια ίσως όχι και τόσο κοντινή σ αυτήν που θα μπορούσε να είχε φανταστεί ο Γουάιλντ, ακόμα κι αν το τέλος του δικού του αιώνα ήταν ίσως, μυστικά, ίδιο κι απαράλλαχτο με το δικό μας....