Το καινούργιο επικό έργο του Πέτερ Χάντκε παρουσιάζεται συνειδητά σαν παραμύθι, σαν ένα πεζογράφημα φανταστικών περιστατικών που δε δεσμεύεται με την αιτιότητα, με το χώρο και το χρόνο.
Ένα σοβαρό ατύχημα σε μια επίσκεψή της στο Γκαίτινγκεν της Γερμανίας το 1988 ζωντάνεψε απειλητικά αναμνήσεις από το κατεξοχήν "ατύχημα" της ζωής της: το ναζισμό και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης....