ΕΥΚΟΛΗ ΠΟΙΗΣΗ Τα πρωινά της Κυριακής ό,τι καιρό κι αν κάνει έξω από το παράθυρό μου εγώ ονειρεύομαι μια ποίηση εύκολη που να μην εκθέτει τον αναγνώστη ούτε τον ποιητή σε ανυπέρβλητες δυσκολίες και σ’ αγωνίες υπεράνθρωπες...
Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης και ποιο το ιδανικό βιβλιοπωλείο; Πώς γίνεται κάποιος να αφήνει μισοδιαβασμένα τα πιο αγαπημένα του βιβλία ή να τα διαβάζει από το τέλος προς την αρχή; Υπάρχει ιδανικό μέρος για διάβασμα; Ποιο βιβλίο ενδείκνυται για κάθε τοποθεσία; Υπάρχουν άραγε βιβλία που είναι προτιμότερο να διαβαστούν με άκοπες τις σελίδες τους; Πόσους τόμους περιέχει μια ιδανική βιβλιοθήκη και ποιος είναι ο τέλειος τρόπος να τους ταξινομήσεις μέσα σε αυτήν; Πώς αναγνωρίζουμε έναν αληθινό βιβλιόφιλο και τι είδους άνθρωποι είναι όσοι δανείζουν βιβλία; Είναι καλύτερο να διαβάζεις γυμνός ή να διαβάζεις ξυπόλυτος; Τι κάνουν οι ντετέκτιβ στα αστυνομικά μυθιστορήματα όταν δεν κάνουν έρευνες; Και σε τι διαφέρει, τελικά, ένας βιβλιόφιλος από έναν βιβλιοφάγο και αυτός ο τελευταίος από έναν βιβλιομανή; Με τέτοιου είδους ζωτικά ερωτήματα, και άλλα τόσα παρόμοια, καταπιάνεται ο αναγνώστης που "πρωταγωνιστεί" στα τριάντα πέντε δοκίμια του βιβλίου, στην προσπάθειά του να διερευνήσει τη φύση της ανάγνωσης, τις ηδονές που η τέχνη αυτή προσφέρει και τα πάθη που προκαλεί....
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΡΟΧΗ Για μια στιγμή μόνο αν σταθείς ακίνητος κάτω από τη βροχή ν αφουγκραστείς τον ήχο της επάνω στην ομπρέλα σου και να δεις τα φώτα του δρόμου πολλαπλασιασμένα στις σταγόνες της, για μια στιγμή μόνο αν σταθείς εκεί, δεν χρειάζεται να γράψεις κανένα ποίημα εκείνη την ημέρα....
Είναι επικίνδυνο ν ανοίγεις την πόρτα σου σε άγνωστους μικρούς Έχω τη συνήθεια κι ανοίγω, όταν μου χτυπούν το κουδούνι, χωρίς να κοιτάξω απ το ματάκι ή να ρωτήσω ποιος είναι και κάποια μέρα - το ξέρω - θα το μετανιώσω: θ ανοίξω και θα στέκομαι εγώ στο κατώφλι, δώδεκα χρονών, ξυπόλητος, με τις Περιπέτειες του Τομ Σόγερ κάτω από τη μασχάλη κι ένα σουγιαδάκι στην τσέπη και θα με κοιτάζω χωρίς να μιλάω....