Και καθώς αφήνεσαι σ αυτή την εγκατάλειψη, ακούς το Δημοτικό Συμβούλιο της Πόλης σου να τραγουδά, τις αλλαγές που προαναγγέλουν, χωρίς αυτές να μπορούν να εξαγοράσουν τις ανάγκες σου, την πλήξη και των φτώχεια, τις ώρες που έχασες με μια καμένη κιθάρα, βρώμικά μπαράκια και ραγισμένα πεζοδρόμια, βία και αγάπη, όλα να γίνονται ΕΝΑ, και τώρα όλα αυτά τριγύρω σου να σε απειλούν....