Οι νέες οικονομικές τάσεις, ο διαφοροποιημένος ρόλος του κράτους, η συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας και των κοινωνικών πολιτικών, η βαθμιαία αποσύνδεση της δημόσιας εκπαίδευσης από την κοινωνική δυναμική της, η πολυπολιτισμικότητα, η "πολιτιστική πρόκληση" στις παραδοσιακές εκδοχές δημοκρατίας, η "τεχνοκουλτούρα" που επιβάλλεται από το ειδικό βάρος των νέων τεχνολογιών και η δόμηση της λεγόμενης "κοινωνίας της γνώσης" επαναπροσδιορίζουν τα συστατικά στοιχεία των παραδοσιακών εκπαιδευτικών συστημάτων και αναδεικνύουν εναλλακτικές εκπαιδευτικές πρακτικές, δομές και θεσμούς....