Ποιος θα μπορούσε να σκεφθεί μια άλλη ανθρωπότη χωρίς το αίμα το πικρό που χύνεται μακάβρια στ’ άγρια τελεστήρια των ανθρωποσφαγών χωρίς τον πόνο, τον τριγμό υπάρξεων που κλαίνε κι ανεμοδέρνονται σκληρά στον τάραχο του χρόνου χωρίς τους τραγικούς σπασμούς –συνειδήσεων φρίκη που αφηγούνται σιωπηλά το δράμα των ψυχών; Δεν είν’ οι παραισθήσεις μας οδηγός των ψυχών μας ούτε το ψεύδος το τρανό που ριπίζει βροτούς δεν είν’ οι τρανές ιαχές ψευδοαισιοδοξίας που ροκανίζουν άγρια το ψεύδος των ψυχών...
Το καμπανάκι κινδύνου τού είχε κρουστεί, μα δεν του είχε προσδώσει τη δέουσα προσοχή, όταν πια, έμεινε με τον φρικτό αντίκτυπο και του έλειπαν και οι αιτιάσεις...
Από την περίοδο της παρρησίας στα ομηρικά έπη έως τους χρόνους του θάρρους της γνώμης στην εκκλησία του Δήμου, ο Λόγος (ως άρνηση της σιωπής) ήταν το χαρακτηριστικό του ελεύθερου φρονήματος...
Μπροστά στο οικονομικό αδιέξοδο της χώρας μας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, η Ελλάδα υπογράφει σύμφωνο συνεργασίας («περί απασχολήσεως Ελλήνων εργατών») με τη Γερμανία στις 30 Μαρτίου 1960...
ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΗ Ωκεανών οι δαμαστές, της ναυτοσύνης εραστές, μοναχικής και καθαρά προσωπικής φιλοσοφίας, άγριων κυμάτων οι ορδές, δεν την τάραξαν ποτές, την αλμυρόδετη ιστορία, της ζωής μας...