Σε μια εναλλακτική πραγματικότητα αυτής της γης, ρομπότ που μοιάζουν με ανθρώπους, ζουν σε καθεστώς δουλείας, όντας υποχρεωμένα να υπηρετούν ή να διασκεδάζουν τους αφέντες τους...
Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό και ελληνιστή François Jouan «Το κοινό, μέσα σε έναν κόσμο όλο και λιγότερο βιώσιμο, έχει διαιρεθεί ανάμεσα σε δύο επιθυμίες: αναζητά στο θέατρο τη νοσταλγία και το όνειρο, και θέλει να του μιλούν για τον εαυτό του...
Και οι δύο, και ο Λεόντιος και η Λένα, το σκάνε απ’ τα βασίλειά τους για ν’ αποφύγουν έναν γάμο ανάμεσά τους, προκαθορισμένο, μολονότι ποτέ δεν συναντήθηκαν...
Ένα θεατρικό έργο καλά δομημένο, με έξυπνο εύρημα την προβατίνα… δίνει ανάγλυφη την εικόνα μιας ελληνικής πραγματικότητας που φτάνει μέχρι τις μέρες μας, με μικρές αλλαγές επί της ουσίας...
Όπως και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής, και στη φιλοσοφία εμφιλοχωρούν αδυναμίες, όπως το πάθος προβολής και η δημιουργία εντυπώσεων για προσωπική προβολή, με συνέπεια να δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις ως προς την πραγματική αξία των φιλοσοφούντων που κάποτε μετέρχονται τον σοφιστικό λόγο...