Γαλάζιο αίμα της καρδιάς η ανεμοδαρμένη μου μπουγάδα ψηλά απ’ τα σύρματα πετά σαν τρελοβάπορο της θάλασσας και το χάσμα ντύνει του ουρανού με τα πλυμένα της κάτασπρα πουκάμισα...
ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ Τις νύχτες τα πάντα σε μια φρενίτιδα πολλοί ίσκιοι έρχονται πολλοί, μεγάλη οχλαγωγία πίσω από αιώνες, γνωρίζω τα ονόματά τους, μπορεί και όχι, στήνονται ορθοί με τα λευκά τους χέρια, όλοι μιλούν και θέλουν...
Τέσσερις εποχές, τέσσερις αμφιφανείς αστερισμοί από τους επικρατέστερους στο νυχτερινό ουρανό τους, ογδόντα χαϊκού —μικρά αστεράκια στο αχανές ποιητικό σύμπαν— και λίγες αναλαμπές ιαμβικού δεκαπεντασύλλαβου που πάντοτε κραταιός τροφοδοτεί γόνιμα τη δημιουργία...
Αριστοτέλη, αγαπημένε δάσκαλε της καρδιάς μου, Έφτασα στη Βαβυλώνα μα δεν κατάφερα ποτέ να μιλήσω με τον Αλέξανδρο για το σχέδιο μας να με στείλει στην ανατολή, στην άκρη του κόσμου, εκεί που ξεκινάει ο μεγάλος ωκεανός...
Γεύση από κρασί, άρωμα από τριαντάφυλλα… Μια γυναίκα δυναμική, ονειροπόλα ψάχνει να βρει τον εαυτό της μέσα από κρυμμένα μυστικά και γράμματα του παρελθόντος...
Ζούσε κάποτε ένα κοριτσάκι που έκλαψε πάνω στη μπουκαμβίλια του Δέντρου της πλατείας, ενώ ο ηλικιωμένος Δημήτρης στο νησί της Ρόδου, είχε στραμμένο το βλέμμα του προς τους Αγγέλους και τον Ήλιο...