Το θεατρικό έργο "Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ" του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε μετάφραση-διασκευή Νίκης Τριανταφυλλίδη, ανεβαίνει σε πολυχώρους της Αθήνας το φθινόπωρο του 2017 σε σκηνοθεσία Ζωής Μασούρα....
Τα διηγήματα του Ντενί Εμορίν, τα Θλιμμένα βαλς, αποτελούνται από μικρής διάρκειας αλλά μεστά κείμενα που αντικατοπτρίζουν τον ψυχισμό της ανθρώπινης υπόστασης και αποκαλύπτουν στον αναγνώστη έναν κόσμο μυστικό, ονειρικό, μα συνάμα τραγικά ανακουφιστικό, όπου συχνά το απρόσμενο τέλος συνταράσσει μέσα στην απλότητά του....
Οι "13 ιστορίες για παλιοχαρακτήρες" του Λεόν Μπλουά θα μπορούσαν να διαβαστούν ως δείγματα υποδειγματικής ανατομής όχι μοναχά του εσωτερικού ψυχισμού αλλά και του εξωτερικού κόσμου -ο οποίος, όπως και να το κάνουμε, συμβάλλει στη διαμόρφωση του πρώτου- μιας ανατομής έμπλεης χιούμορ, που διατηρεί τη γοητεία της και τη δύναμή της παρά την κτηνωδία του περικειμένου, εντός του οποίου και συντελείται....
Συνεχίζουμε την πορεία μας Λαβωμένοι μα και περήφανοι Λυγάμε κάπου-κάπου μα βρίσκουμε τη δύναμη και σηκωνόμαστε ξανά Αντέχουμε αδέλφια Πρέπει ν αντέξουμε Για μας, για σας Για όλους τους ασυμβίβαστους αυτής της γης που παλεύουν για μια χαραμάδα φως Σκουπίζουμε τον ιδρώτα και τα δάκρυα το αίμα απ τις πολλές πληγές μας και τραβάμε μπροστά Γιατί ξέρουμε καλά ότι οι αετοί, έστω και πληγωμένοι θα ναι πάντα αετοί Τα κοράκια ήτανε και θα μείνουν για πάντα κοράκια...
Ένα ανθάκι που λαχταρά να γίνει βελανιδιά, ένας ποιητής που ανταμώνει μετά θάνατον τον κριτικό της τέχνης του, ένα αερικό που σχεδιάζει ιπτάμενα ταξίδια πάνω απ τον Αχέροντα, μια Γαλάτεια που πλάθει κατ εικόνα και καθ ομοίωση τον Πυγμαλίωνά της, ένας άγγελος που κρεμάει στον ώμο τα σπασμένα του φτερά, μια ομολογία εγκλήματος, μια πτώση-πτήση από τον πύργο του Eiffel, ένα γράμμα στη χαμένη αγάπη και μια υπόσχεση αφοσίωσης άνευ όρων....
Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να μην αντιδρούν, να μένουν καθηλωμένοι και να ζουν αποκλεισμένοι, σαν τίποτα να μη συμβαίνει; Μία ντουλάπα γεμάτη ακίνδυνες μπάλες, μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα παιχνίδια; Πότε τελειώνει ο χρόνος της συναίνεσης και αρχίζει η αμφισβήτηση; Πότε όσα δεν έχουν ποτέ συμβεί, αρχίζουν να συμβαίνουν; Υπάρχει τρόπος να γυρίσουν όσοι έφυγαν; Ναι, αρκεί να μιλάμε συνέχεια για αυτούς....
Πώς θα βλέπαμε τους χαρακτήρες των έργων του Σαίξπηρ (ή ακόμα και τον ίδιο τον Σαίξπηρ) μέσα από μια κλειδαρότρυπα; Πώς θα ήταν η Οφηλία αν κέρδιζε στα καλλιστεία, αν ο Πετρούκιος και η Κατερίνα έκλειναν διακοπές στα Δωδεκάνησα, αν η Τιτάνια είχε πέσει σε κώμα, αν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα έτρωγαν γλυκά μέχρι θανάτου; Δεκαέξι συγγραφείς αποτίνουν φόρο τιμής στον βάρδο, με δεκαεπτά ανατρεπτικές θεατρικές σκηνές εμπνευσμένες από το έργο του....
Τι συμβαίνει όταν ένα από τα εκατοντάδες παιδιά, μακριά από κάθε τι ανθρώπινο, εκπνεύσει εξουθενωμένο σε κάποιο αμπάρι ή σωριαστεί πάνω στις σανίδες του καταστρώματος; Αυτή η απορία κι η ζοφερή εικόνα έδωσε μορφή στη Λυδία, στη φωτορεπόρτερ που επιστρέφει ξανά και ξανά στον «τόπο του εγκλήματος» και, ψάχνοντας να διαλευκάνει ως το βυθό, εξαφανίζεται, στοιχειώνοντας με την απουσία της τους χαρακτήρες του έργου, τους αγαπημένους της που έχουν μείνει πίσω....