Γιατί ξεκινά ένας πόλεμος; Γιατί οπλίζεται ένα χέρι μέσα σε μια κατοικία; Γιατί συγκρούονται δύο τρένα; Γιατί βυθίζεται η Γη στην ίδια της τη λάσπη; Μία εικόνα και λίγες σκόρπιες λέξεις αρκούν για να σε οδηγήσουν στην απάντηση...
Οι γυναίκες, στις είκοσι δύο ιστορίες του βιβλίου, με διαφορετικές ηλικίες και προσδοκίες, από διαφορετικό περιβάλλον και κοινωνικό υπόβαθρο, με ανισοβαρείς άμυνες και αντοχές, δεν είναι πάντα αξιοθαύμαστες, ούτε είναι πάντα αξιολύπητες...
Τη μέρα που η Αλίκη και ο Μάρκος –δύο νέοι ειδικευμένοι στις προ-Δογματικές τέχνες– ξαναβλέπονται τυχαία μετά από καιρό, λαμβάνουν στο τερματικό τους την ίδια παράξενη πρόσκληση: Κάποιος Άρης ζητά να βρεθούν για να μιλήσουν σχετικά με μια «μη διαβαθμισμένη έρευνα»...
Η Ελπινόη ζούσε μόνιμα κάτω από την καταπίεση του πατριού της, χαμένη μέσα στη μονοτονία της δουλειάς της, μέχρι που μια μέρα ένα γράμμα έφτασε στα χέρια της...
Δεν έφτασα με την πρώτη στον Ισθμό κι ας έτρεξε μίλια και φαράγγια εκείνο το πρώτο τρένο… Σαν ήρθε όμως ο χρόνος στήθηκα μικρός μπροστά στην έκσταση και δεν ήξερα από ποιες εικόνες να πιαστώ...
Ο πρώτος τόμος της αυτοβιογραφίας του συγγραφέα, ξεκινά το 1938 με την απέλαση της οικογένειας Κόβατσιτς από την οικία της στην Ελβετία και την εγκατάστασή της στη γενέτειρα του πατέρα, τη Σλοβενία, η οποία τότε ανήκε στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας...