Διάλεγε δενδρύλλια 20-30 εκατοστών, με κλαδιά ροζιασμένα, που το βλέμμα τους κοιτά πάνω ή κλαίει προς τα κάτω· κλάδευε τον κεντρικό μίσχο, τον γύμνωνε μέχρι να ανασκευαστεί στην ευθύνη ενός κορμού· κι ύστερα το ξερίζωνε από τη γλάστρα του και βουτούσε τις ρίζες σε έναν κουβά νερό, για να αποχωριστεί το χώμα από πάνω του μεμιάς, μια αποποίηση της μνήμης, ένα ξέχασμα καταγωγής· αργότερα, σιγανά και με ένταση προσοχής, ψαλίδιζε τις ρίζες, τις περιόριζε ως τα δύο τρίτα του πραγματικού τους μεγέθους, ένα είδος λοβοτομής· μετά το μεταφύτευε σε ένα σκεύος ρηχό, 2-3 εκατοστών, μια στέρηση, το ανάγκαζε σε μια τροφή που δεν 8α του έφτανε, το φαγητό είναι η πιο καλόβολη ηδονή, το βίαζε σε έναν πνευματικό δρόμο, ως διέξοδο....
Σχολιάζονται κείμενα (χρονογραφήματα σε εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και "Αθηναϊκές Επιστολές" από το περιοδικό Η Διάπλασις των Παίδων) δημοσιευμένα κατά την περίοδο 1904-1937, στα οποία ο Ζακύνθιος συγγραφέας αναφέρεται στον κινηματογράφο, άλλοτε θετικά και άλλοτε επικριτικά, εξετάζεται η θεματοποίηση του κινηματογράφου στο μυθιστόρημα Ο ουρανοκατέβατος (1943-1944), στο οποίο η ηρωίδα παρουσιάζεται να πρωταγωνιστεί σε κινηματογραφική ταινία, συζητιούνται οι δύο θρυλικές -αν και δυστυχώς χαμένες- ταινίες της δεκαετίας του 1930 "Στέλλα Βιολάντη" και "Ο κακός δρόμος", που αποτελούν τις πρώτες κινηματογραφικές διασκευές έργων του Ξενόπουλου, με σεναριογράφο τον ίδιο τον συγγραφέα και μυθικές πρωταγωνίστριες (Ελένη Παπαδάκη στην πρώτη ταινία, Κυβέλη και Μαρίκα Κοτοπούλη στη δεύτερη) και αναλύονται οι πέντε επόμενες κινηματογραφικές μεταφορές πεζογραφημάτων και θεατρικών έργων του Ξενόπουλου, οι οποίες προβάλλονται στις αίθουσες κατά το διάστημα 1949-1971: "Ο κόκκινος βράχος", "Πρέπει να τα παντρέψουμε", "Μέχρι το πλοίο", "Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι" και "Επαναστάτης ποπολάρος"....
Η ιστορία του Μεγάλου Ιεροεξεταστή, αν και είναι μόνο ένα επεισόδιο των "Αδελφών Καραμάζοβ" του Ντοστογιέβσκη, συγκέντρωσε την αποκλειστική προσοχή των φιλοσόφων, των θεολόγων, των πολιτικών και φυσικά των κριτικών....