Πολλοί συγγραφείς έχουν γράψει τι πιστεύουν ότι συνέβη -ή τι θα έπρεπε να είχε συμβεί- στο Βιετνάμ, αλλά ο Henry Kissinger ήταν εκεί, στο επίκεντρο των γεγονότων, συμμετείχε στη λήψη όλων των αποφάσεων, από τις εκτενείς και εξαντλητικές διαπραγματεύσεις με την αντιπροσωπία των Βορειοβιετναμέζων, μέχρι και την οριστική απεμπλοκή της Αμερικής από τον πόλεμο...
«Γνώση τη λεν κι αυτή! Ποιος θα τολμήσει το πράγμα να το πει με το όνομά του; Οι λίγοι που γνώρισαν κάτι τι απ’ αυτά, που ήταν μωροί και την καρδιά τους δε φίμωσαν, μα σκέψη κι αίσθημα στον όχλο φανέρωσαν, πέθαναν πάντα στο σταυρό και στη φωτιά», λέει ο Φάουστ του Γκαίτε...
Ο κύκλος της ζωής, η υπαρξιακή αγωνία μέσα από τη ματιά ενός εξάχρονου κοριτσιού όταν αντικρίζει ένα νεκρό περιστέρι στα «Μολύβια της ψυχής», ο έρωτας ο μεγάλος, ο μοναδικός και τα διλήμματα στην «Επιστροφή», η συγγνώμη και η συγχώρεση,