Τον Μάρτιο του 2020, μόλις τρεις μήνες πριν από το 12ο Φεστιβάλ ΛΕΑ, η πανδημία του κορονοϊού προκάλεσε, μεταξύ άλλων, τον κατ’ οίκον περιορισμό μας και τη μαζική αναστολή πολιτιστικών δραστηριοτήτων σε ολόκληρο τον κόσμο...
Τι θα έκανες αν η μητέρα σου επέμενε να ξεχωρίζεις πάντα στο σχολείο αλλά εσύ ονειρεύεσαι κάτι άλλο; Αν αγαπάς το φλάουτο αλλά ντρέπεσαι να παίξεις μπροστά σε κοινό; Αν οι χωρισμένοι γονείς σου προσπαθούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους; Αν η παρουσία σου ανάμεσα στους συνομήλικους σου περνά απαρατήρητη; Η Λίζα και ο Έκτορας, δυο δεκατετράχρονοι έφηβοι, παιδιά χωρισμένων γονιών, ζουν στην ίδια γειτονιά και παλεύουν να αποκτήσουν τη δική τους φωνή και ταυτότητα...
Στην περίοδο της καραντίνας, ένας συγγραφέας επιστρέφει στη γενέτειρά του, τη Μάντοβα, όπου πέρασε την παιδική και εφηβική του ηλικία - το μαύρο κουτί της ζωή του...
Μεσημέρι Χριστουγέννων στο κέντρο της πόλης και ο άντρας με τα σκούρα γυαλιά βγαίνει από τη Μερτσέντες, βοηθά το παιδί να σταθεί στα πόδια του, το χτυπά στην πλάτη και του λέει: «Ίσα το κορμί σου, ρε μάγκα, τι σόι άντρας είσαι;» Βράδυ στην κάμαρή του, ο ποιητής του βουνού και της στάνης Κώστας Κρυστάλλης, καθώς γράφει σκυμμένος επάνω από το φτηνό χαρτί του τυπογραφείου, έχει την πρώτη του άγρια αιμόπτυση...
Στις 14 Ιουλίου του 1965, μια μέρα προτού παραιτηθεί ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, στο Ημεροβίγλι της Σαντορίνης ο νεαρός Σαράντης Καγιαλής γλιστρά σε μια σκαμμένη τρύπα, πέφτει προς τα πίσω με το κεφάλι και μένει στον τόπο...
Τι θα προφταίνατε να κάνετε αν η ζωή σας ήταν τόσο σύντομη που διαρκούσε μόνο μια μέρα; Να διαβάσετε, να παίξετε, να χαρείτε για μια ζωή; Μμμ, όχι βέβαια...