Μένει κανείς έκθαμβος στην εμμονή των βυζαντινών, των ραγιάδων αλλά και των νεοελλήνων στην ηλιόφωτη και διάφανη δημοτική ποίηση, κορμός της οποίας είναι τα τραγούδια της φυλακής, που έχουν ριζώσει στην ψυχή τους, σαν το στρείδι στο βράχο....
"Αλήθεια πώς περνάς;", θα μπορούσες να τη ρωτήσεις, αλλά εκείνη, μαθημένη στη σιωπή που περιθάλπει θορύβους και θρέφει την ελευθερία, θα πάρει μια λευκή κόλλα χαρτί και, αντί να σου απαντήσει, θα γράψει και θα είναι σαν να σου γράφει: "Βούτηξα σε νερά που λαχταρούσα, έμεινα ασυμβίβαστη, κράτησα ένα φιλί στα χείλη"....
Με μια ματιά πλημμυρισμένη από μύρα, με μια σχεδόν παιδική αθωότητα, ο Βασίλης Σαμοΐλης μιλά για τη λύτρωση μέσα από την ένωση δύο ανθρώπων -που αφήνονται σ ένα γεμάτο πάθος φιλί σαν εκείνο των μοντέλων του γλυπτού του Ροντέν- και πλάθει εικόνες: οι δύο μορφές, εκείνη του άνδρα και της γυναίκας, αλληλομπλέκονται σε ένα παιχνίδι ονείρου....
Αδίστακτος δολοφόνος που αδυνατεί να πειστεί να εγκαταλείψει την εξουσία, που ρίχνει χημικά, οδηγώντας στην απελπισία έναν ολόκληρο λαό; Κι όμως, η εικόνα που έχουμε διαμορφώσει στη Δύση για την Αραβική Άνοιξη και τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ Αλ Άσαντ είναι....
Η εξαφάνιση της σανίδας του κολυμβητηρίου ωθεί την ηρωίδα σε μια αναμέτρηση με το παρελθόν της και με μια σειρά από παράξενα γεγονότα, που ξετυλίγονται μπροστά της....