Στο πρώτο της μυθιστόρημα, το daphne nobilis, η συγγραφέας χαρτογραφεί χαρακτήρες –ενοίκους μιας πολυκατοικίας– των οποίων οι ζωές διασταυρώνονταικαι ελέγχονται απ’ τον κανονισμό της πολυκατοικίας...
Τα διηγήματα αρμολογούνται από όλα εκείνα τα πράγματα, που, ενώ δεν μπορούμε να τα ονομάσουμε, τ’ αναζητούμε για να εξηγήσουμε και να κατανοήσουμε τις αιτίες της απουσίας τους· πράγματα, που όσο να τ’ αναζητούμε, μας διαφεύγουν και εμφανίζονται μπροστά μας μόνο όταν καθίσουμε για λίγο παράμερα για να παρατηρήσουμε όχι τα μεγάλα και τα σπουδαία, αλλά τα μικρά και τα όμορφα, όπως τον ήρεμο κυματισμό της θάλασσας μια βραδιά του καλοκαιριού, το βουητό της μέλισσας πάνω απ’ το θυμάρι ή τις μυρωδιές της άνοιξης στο ξεκίνημα μιας καινούργιας ημέρας...
Η πάλη με τον Άγγελο ακολουθεί το νήμα των πραγματικών, ιστορικών γεγονότων που οδήγησαν τον Ντοστογιέφσκι στη συγγραφή του μυθιστορήματος Οι Δαιμονισμένοι...
«Όπως ο Ντοστογιέφσκι και ο Τολστόι, καθένας κατά τον τρόπο του, εκφράζανε με απόλυτη γενικότητα την ψυχή του ρωσικού λαού, έτσι και, κατά τη γνώμη μου, ο Ανατόλ Φρανς βρίσκεται, στην πιο παραμικρή λεπτομέρεια, σε βαθιά συγγένεια, με το πνεύμα του τόπου του...
Όπως καταγράφει ο Τζόνομπλ Γουίλφορντ στους New York Times, με εξαίρεση ίσως τον Σλήμαν, που η "εκστρατεία" του στην Τροία ήταν μια περιπέτεια, η ανασκαφή της αρχαίας πόλης ήταν πάντα ο εφιάλτης των αρχαιολόγων...
Σε έναν νοσοκομειακό θάλαμο δύο διαφορετικοί άνθρωποι προβαίνουν σε τρεις διαδοχικούς μονολόγους με θέμα τη μοναξιά, την ασθένεια, τον θάνατο, τη φιλία, τον έρωτα και τη ζωή...