Υποκρισία, ρατσισμός, σεξισμός, ανισότητα, τρομολαγνία, βία, αδιαφορία, περιορισμοί είναι μερικές από τις φλεγμονές μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε «σηπτικό σοκ» και παλεύει να αποκαταστήσει τη ροή των σκεπτόμενων ανθρώπων, να γεμίσει με οξυγόνο ελευθερίας και να επαναφέρει τους παλμούς της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας...
«Στρέφεται δυτικά, προς την είσοδο του δωματίου, και με ρωτάει τρεις φορές: «Ἀποτάσση τῷ σῶμα; Καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ; Καί πάση τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ; Καί πᾶσι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ; Καί πάση τῇ πομπῇ αὐτοῦ;» «Αποτάσσομαι» λέω τρεις φορές τονίζοντας τις συλλαβές...
...είμαι επιρρεπής στα λάθη. Λες και τα κάνω επίτηδες. Δεν μου αρέσει που υποπίπτω σε αυτά αλλά είναι καλό σημάδι που συμβαίνουν. Δεικνύουν μια ειλικρίνεια αυθόρμητη που από μόνος μου δεν μπορώ να εκφράσω και να διαπιστώσω.
Σε κανένα ίσως από τα άλλα θεατρικά κείμενα του Σαρτρ δεν αποδίδεται με τόση ενάργεια το θηριοτροφείο των ιδεών με λόγο καθημερινό κατορθώνοντας να του προσδώσει φιλοσοφική χροιά...