Ο Ευρυπίδης (480-406 π.Χ.) καταγόταν από τον Αθηναϊκό δήμο της Φλύας. Παρακολούθησε τις διδασκαλίες του Αναξαγόρα, του Πρόδικου και του Πρωταγόρα, και συνδέθηκε φιλικά με τον Σωκράτη. Για πρώτη φορά πήρε μέρος σε δραματικό αγώνα το 455 π.Χ., και από τότε δίδασκε τακτικά μέχρι τον θάνατό του. Άνθρωπος μάλλον εσωστρεφής και αυστηρός, δεν ευτύχησε στην προσωπική ζωή του. Κατά τα τελευταία χρόνια του εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία, προσκαλεσμένος από τον βασιλιά Αρχέλαο, και εκεί πέθανε. Στο έργο του αντικατοπτρίζεται το κλίμα της εποχής, με την έντονη επίδραση της σοφιστικής, την αμφισβήτηση και την αναζήτηση των θείων και των ανθρώπινων. Ο Ευριπίδης, ο από σκηνής φιλόσοφος, απεικόνισε την τραγικότητα των εσωτερικών συγκρούσεων και απέδωσε μοναδικά την ποικιλία των ψυχικών παθών και τις διακυμάνσεις της συνείδησης. Οι νεωτερισμοί του, στη μορφή των έργων του και στις ιδέες που εξέφρασε, τον έκαναν συχνά στόχο επιθέσεων. Σώζονται δεκαεννέα δράματά του πλήρη και πολλά άλλα αποσπασματικά.
Α! Εσείς θεές του τρόµου που γρήγορα πετάτε, µαινάδες φτερωτές, που δεν σας κυβερνάει ο Βάκχος, αλλ είστε το κοπάδι του θρήνου και της οιµωγής, µελανόµορφες Ευµενίδες, που σχίζετε τον άπειρο αιθέρα εκδίκηση γυρεύοντας να πάρετε, εκδίκηση για αίµα και για φόνο, σας ικετεύω, εκλιπαρώ, του Αγαµέµνονα τον γιο λυτρώστε απ τη µανία,γιατί ναι αξιολύπητος, αλίµονο - τι πάθηµα του ήτανε γραφτό, στον τρίποδα όταν µίλησε ο Φοίβος, κι αντήχησε ο χρησµός, κι αυτός τον άκουσε γονατιστός πάνω στο χώµα το ιερό στον οµφαλό του κόσµου....