Τελικά, το νόημα και ο εαυτός ανακαλύπτονται ή κατασκευάζονται; Υπάρχει «αυθεντικός» εαυτός; Γιατί το καθημερινό υπαρξιακό άγχος μας δεν είναι η «επίγνωση του θανάτου», αλλά άγχος για νόημα, κοινωνική αναγνώριση και καταξίωση; Πόσο ελεύθερος είναι ένας εαυτός, «φυσικός» ή ψηφιακός, όταν δεν είναι αυτόνομος; Πώς η ανεμπόδιστη ατομική ελευθερία, που απολαμβάνουμε στις φιλελεύθερες δυτικές δημοκρατίες μας, γίνεται χειραγωγική μέσα από τα λάικ, τις σέλφι μας και τους φόλοουερ ψηφιακούς εαυτούς μας; Πώς η αγορά χειραγωγεί τις επιθυμίες μας; Πώς το νόημα του εκάστοτε ασήμαντου, του κάθε συμβολικού «σκουπιδιού», καθώς και της κάθε ιδεοληψίας και φανατισμού –πολιτικού, θρησκευτικού, ποδοσφαιρικού– περιορίζει τη νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου, την σκέψη και την κριτική μας ικανότητα; Ένα «φιλοσοφικό ρεπορτάζ» στα ενδότερα της κοινωνικής ύπαρξης, εκεί όπου παράγουμε το νόημα που μας επιβεβαιώνει και καταξιώνει...
Τι είναι εκείνο που διαμορφώνει μια μεγάλη προσωπικότητα; Είναι η οικογένεια, το συγγενικό περιβάλλον, το σχολείο, το Πανεπιστήμιο, οι φίλοι, οι έρωτες, τα διαβάσματα, οι ιδέες και οι αξίες; Είναι μόνο αυτά ή μήπως απαιτείται και κάτι άλλο; Τι ήταν εκείνο που διαφοροποίησε τελικά τον Παπανικολάου από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον ακόμα και από τα αδέλφια του; Στις σελίδες του βιβλίου αυτού θα διαβάσετε αναλυτικά τα πρόσωπα και τις καταστάσεις που σημάδεψαν και διαμόρφωσαν τον άνθρωπο που του οφείλει τα μέγιστα η ανθρωπότητα και ιδίως οι γυναίκες και θα γνωρίσετε άγνωστες πτυχές της ζωής του...
Από το 1991, με την ανάδειξη της Αλέκας Παπαρήγα στην ηγεσία του, το ΚΚΕ ακολούθησε επί μια 30ετία μια πορεία σταλινικής αναπαλαίωσης, που οδήγησε το κόμμα στο περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής...
Εκατό χρόνια από την εθνική τραγωδία του 1922 και τον τραυματικό ξεριζωμό του ελληνικού στοιχείου από τα χώματα της μικρασιατικής γης, τα λαϊκά παραμύθια αποτέλεσαν διαχρονικά αποκούμπι κι εφαλτήριο για καινούργια ξεκινήματα, για νέες αναστάσεις προς το φως, αναγκαίων, ικανών και ζωτικών επανεκκινήσεων μέσα από τα σκοτάδια της καταστροφής και του πολύμορφου θανάτου, κυριολεκτικού και συμβολικού σε νέα χώματα άγνωστα και πολλές φορές αφιλόξενα...
Όταν μια μέρα πείστηκε πως αυτό θέλει, μόνο την αλήθεια, ήξερε, τα είδε όλα γραμμένα στο βλέφαρο του ουρανού, εκεί που διαγραφόταν το όριό του με τη γη, στον ορίζοντα...
Μόλις ήρθε να μοιραστεί τον κόσμο μαζί μας μία νέα ιστορία: Πώς μπορεί ένα παιδί να παίζει με κανόνες και να το χαίρεται; Δύο παιδιά, η Ηλέκτρα και ο Ιάσονας, έμαθαν τον τρόπο κατά το ταξίδι τους στη χώρα της μουσικής...
Ο επίδικος νόμος δεν ευτύχησε να δεχτεί μία ψύχραιμη κριτική ή αντίκρουση και, βέβαια, ποτέ δεν υπήρξε δημόσια συζήτηση για την ποιότητα, τους στόχους και τον προσανατολισμό της αντεγκληματικής πολιτικής, που ως χώρα θα θέλαμε να έχουμε...
Από τον Καβάκο και τον Κρίνο της άγουρης ακόμα Ελλάδας ως τον Δαμβέργη, τον Καραμερτζάνη, τον Μαρινόπουλο και τον Μπακάκο, άλλους περισσότερο γνωστούς, άλλους λιγότερο και άλλους εντελώς άγνωστους φαρμακοποιούς, διατρέχουμε ένα νοσταλγικό ταξίδι της ανάπτυξης του φαρμακευτικού λειτουργήματος, σε συνάρτηση με αυτή της πόλης της Αθήνας...