Είναι δυνατόν να μιλήσει κανείς με τρόπο αστείο για πράγματα πολύ σοβαρά; Επιτρέπεται να θεολογείς χαριτολογώντας και να υπαινίσσεσαι τις παθογένειες του εκκλησιαστικού χώρου με χιουμοριστικές ιστορίες; Από την εποχή του Αρχίλοχου και του Αριστοφάνη μέχρι τις πιο λαμπρές στιγμές της σύγχρονης σάτιρας έχουμε πάμπολλα παραδείγματα όπου σοβαρά ζητήματα της κοινωνίας σχολιάστηκαν με τρόπο διασκεδαστικό, ρίχνοντας μια πιο ανάλαφρη ματιά στις στενάχωρες αποκλίσεις της ανθρώπινης πεπτωκυίας φύσης...