Η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη φέρνει στο φως τριάντα εννέα ποιήματα που γράφτηκαν τα δύσκολα χρόνια της δοκιμασίας του λαού μας αλλά και της δικής της προσωπικής αναζήτησης....
Άγχος, θλίψη, απογοήτευση, απόγνωση, κατάθλιψη, παράπονο, μοναξιά, θυμός, αγωνία, πόνος, αδιέξοδα, επιθυμία, απέχθεια προς τις κοινωνικές δομές, θάρρος και δειλία, συνθέτουν ένα σκηνικό όπου αναδύονται και δεσπόζουν υπαρξιακά ερωτήματα, ψυχαναλυτικές ερμηνείες, εξομολογητική διάθεση, κοινωνική κατάκριση αλλά και μια δέσμη φωτός στο τέλος αυτού του υγρού τούνελ....
[δύο τόμοι] "Διακόσια περίπου χρόνια μετά την απόφαση κατάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που πήραν οι Μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις στο Συνέδριο της Βιέννης (1814/1815), κ εκατό σαράντα χρόνια ύστερα από την Επανάσταση των κατεχόμενων από αυτή Ελληνικών επαρχιών, Κρήτης, Μακεδονίας, Ηπείρου και Θεσσαλίας, αποκαλύπτονται και διαλάμπουν η αλήθεια κι ο στόχος, που είχε η απόφαση του Συνεδρίου αυτού, καθώς κ η υποκίνηση από τις Μεγάλες αυτές Δυνάμεις των επαναστάσεων των υπόδουλων Ελλήνων κ η εκμετάλλευση από αυτές του διακαή πόθου αυτών των τότε "Ραγιάδων" για Λευτεριά και συνένωσή τους με τον Εθνικό Κορμό του έστω "ελεύθερου κ Ελληνικού" τότε Βασιλείου της Ελλάδας....
"Βρισκόμαστε τώρα στη Γη και δημιουργούμε μια καινούργια πραγματικότητα, αφού απελευθερώσαμε τον εαυτό μας από το παιχνίδι της διττότητας ανεπιστρεπτί, ένα παιχνίδι το οποίο εμείς δημιουργήσαμε, για να εμπειραθούμε σαν Πνεύματα....
Ούτε εμείς αντέχουμε την διττότητα, ούτε εκείνη μας αντέχει πια! Η Ύπαρξή μας, μάς άρπαξε από τα μαλλιά και μας έβγαλε έξω από όλα τα τρυπάκια της μιζέριας και της αυτολύπησης....
Το "Σκιά και χρόνος", το έκτο βιβλίο του συγγραφέα, είναι ένα πολιτικό/φιλοσοφικό δοκίμιο που φιλοδοξεί να διαφωτίσει τη σημερινή κατάσταση του ανθρώπου αναζητώντας τις απαντήσεις, όχι σε καινούργιες θεωρίες ή σε κάτι που έρχεται μέσα από την ομιχλώδη σκέψη της μετανεωτερικής εποχής, αλλά μέσα από την έννοια της τραγικότητας, έτσι όπως αυτή σμιλεύτηκε από την αρχαία αττική τραγωδία....
Σε κάποιο φιλοσοφικό πόνημα ο συντάκτης του κειμένου έθετε το ερώτημα: "Διαβάζοντας τους Προσωκρατικούς αναρωτιέσαι συχνά, πώς άραγε θα ήταν σήμερα ο κόσμος αν αυτοί οι τέσσερις πέντε άνθρωποι δεν είχαν υπάρξει;" και λίγο πιο κάτω συνέχιζε: "Κάθε πόσους αιώνες γεννιέται ένας Πλάτωνας και ένας Αριστοτέλης; Πέρασαν ήδη είκοσι πέντε αιώνες και δεν φάνηκαν δεύτεροι!"....