Το "Σκιά και χρόνος", το έκτο βιβλίο του συγγραφέα, είναι ένα πολιτικό/φιλοσοφικό δοκίμιο που φιλοδοξεί να διαφωτίσει τη σημερινή κατάσταση του ανθρώπου αναζητώντας τις απαντήσεις, όχι σε καινούργιες θεωρίες ή σε κάτι που έρχεται μέσα από την ομιχλώδη σκέψη της μετανεωτερικής εποχής, αλλά μέσα από την έννοια της τραγικότητας, έτσι όπως αυτή σμιλεύτηκε από την αρχαία αττική τραγωδία....
Σε κάποιο φιλοσοφικό πόνημα ο συντάκτης του κειμένου έθετε το ερώτημα: "Διαβάζοντας τους Προσωκρατικούς αναρωτιέσαι συχνά, πώς άραγε θα ήταν σήμερα ο κόσμος αν αυτοί οι τέσσερις πέντε άνθρωποι δεν είχαν υπάρξει;" και λίγο πιο κάτω συνέχιζε: "Κάθε πόσους αιώνες γεννιέται ένας Πλάτωνας και ένας Αριστοτέλης; Πέρασαν ήδη είκοσι πέντε αιώνες και δεν φάνηκαν δεύτεροι!"....
Από αρχαιοτάτων χρόνων και μέσα από τους πάπυρους της ιστορίας του ανθρώπινου γένους, υπήρχε πάντα κάποιος (υποψήφιος) ήρωας που φανερώνονταν από το πουθενά, με σκοπό να υπερασπιστεί ευάλωτους, ηλικιωμένους και παιδιά....
Στο βιβλίο αναλύονται μερικά μνημειώδη μυθιστορήματα από διαφορετικές περιόδους, γλώσσες και λογοτεχνικές τάσεις που είναι περιβόητα για την δυσκολία τους και την προσπάθεια και επιμονή που απαιτούν από τον επίδοξο αναγνώστη προκειμένου να γίνουν κατανοητά....
Το βιβλίο αυτό αποτελείται από κείμενα με θεολογικά σχόλια στις μεγάλες Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές, στα σπουδαιότερα γεγονότα και Ευαγγέλια του Εκκλησιαστικού έτους καθώς και σε γενικότερα θέματα Ορθοδόξου πνευματικότητος....