"Το Σπίτι των Πνευμάτων" ζωντανεύει την ιστορία της οικογένειας Τρουέμπα -και μέσα από τα πάθη και τους θριάμβους τριών γενεών, αφηγείται την ιστορία μιας ολόκληρης χώρας, που δεν είναι άλλη από τη Χιλή....
Τα διηγήματα των "Τερπινοήσεων" άλλοτε απλώς "φλερτάρουν" με τη λογοτεχνία του φανταστικού και άλλοτε εντάσσονται στο cult αυτό είδος - το οποίο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, προσλαμβάνει κυρίως τη μορφή της επιστημονικής φαντασίας: της ουτοπίας ή, ενίοτε, και της δυστοπίας (η ερμηνεία, όπως συχνά συμβαίνει στα έργα τού Ουμπίδια, κορυφαίου πεζογράφου από τον Ισημερινό, εναπόκειται στον αναγνώστη)....
"Αν πήγαινες πρωί στη Νοβένα, δε θα αργούσες να νιώσεις τη στενή σχέση της ιδιοκτήτριάς της µε τα φυτά και µε τον κήπο σαν εργαστήριο και σαν ιερό χώρο....
"Ήταν ένας ζωγράφος ζώων που κατοικούσε σ ένα ετοιμόρροπο βικτοριανό σπίτι και τον οποίο ο μπαμπάς μου επισκεπτόταν όχι τόσο για ν αγοράσει έργα τέχνης, όσο για να κάνει μια θεραπευτική έξοδο....
Πολλά χρόνια μετά, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία θα έφερνε στον νου του το μακρινό απόγευμα που ο πατέρας του τον πήγε να γνωρίσει τον πάγο....
Φόνοι, αναπάντεχοι θάνατοι, μοιραίες συμπτώσεις, νοσηροί και ματαιωμένοι έρωτες, παράξενες ασθένειες, παραισθήσεις και παραληρήματα, φρίκη μπροστά στο αναπόδραστο, κίνδυνοι που παραμονεύουν στην πεδιάδα, στο παρθένο δάσος αλλά και στα πιο καλοβαλμένα σπίτια, συνθέτουν το ιδιότυπο όσο και συναρπαστικό σύμπαν του θεμελιωτή του ισπανοαμερικάνικου διηγήματος Οράσιο Κιρόγα (1878-1937), του Πόε της Λατινικής Αμερικής, όπως εύλογα χαρακτηρίζεται, ο οποίος συνδυάζει με μοναδικό τρόπο το ύφος και τη θεματολογία του Αμερικανού μετρ του τρόμου, του Μωπασσάν και του Κίπλινγκ....
Πώς είναι η ζωή όταν η καθημερινότητα είναι συνώνυμη με το φόβο; Τι σημαίνει να μένεις ζωντανός ανάμεσα στους νεκρούς και τι ενοχές κουβαλούν οι επιζήσαντες των εξαφανίσεων; Πώς να φανταστεί κανείς το μέλλον σε μια πατρίδα στείρα; Μυθιστόρημα φιλοσοφικό και πολιτικό, "Η κριτική των όπλων" πραγματεύεται το τερατώδες ως μία από τις πιο βαθιές πτυχές της ανθρώπινης συνθήκης....
"Δεν έβλεπα τίποτα κάτω από το νερό, όσο κι αν άνοιγα τα µάτια: ένα φράγµα γλοιώδες, µαύρο, που από την αγωνία µου να το σκάσω µου φαινόταν σαν σούπα από λάδι όπου τα µέλη µου µ’ έκαναν να προχωράω πολύ αργά, κι ας τα κουνούσα µε όλη µου τη δύναµη"....
Εναλλάσσοντας ρεπορτάζ, προσωπογραφικές βινιέτες, συνεντεύξεις, οδοιπορικά και λαϊκές αφηγήσεις, με μια γραφή που τη διαποτίζει άλλοτε ο θυμός, η οδύνη, η ειρωνεία και άλλοτε το χιούμορ, ο Γκαλεάνο αποτίει φόρο τιμής στο κουράγιο και την αποφασιστικότητα εκείνων που δεν έπαψαν να πιστεύουν στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, και αγωνίστηκαν γι’ αυτήν....