Αλήθεια έμεινε κάτι για να το ανακαλύψουμε; Ένα αιρετικό ταξίδι εξερεύνησης του άφατου μέσα μας και στον έξω κόσμο αποτελούν τούτα τα 41 ποιήματα σύγχρονης ποίησης, σε στίχους άμετρους που ’ναι, ωστόσο, αποτυπωμένοι με φωσφορική μελάνη, αόρατοι τη μέρα, που λαμπυρίζουν στο σκοτάδι...
Για όσους έχουν προσπελάσει ή ακόμη παρατηρήσει την ιμπρεσσιονιστική Εικαστική Τέχνη, θα κατανοήσουν ότι οι Σκιαγραφήσεις μεταφέρουν με το Λόγο κάτι από τη φευγαλέα Εντύπωση, le ressenti aussi, την ανάμειξη των χρωμάτων, την κατάργηση των ορίων, τη συγχώνευση των μετώπων...
Στα σαράντα τέσσερα ποιήματα της συλλογής, εκδιπλώνεται μια ιδιωτική γλώσσα, ένα κυριολεκτικό ιδιόλεκτον, όπου ο ποιητής αναδιφά την αντίστιξη ανάμεσα στα ενθυμούμενα αντικείμενα της εμπειρίας και στις βιώσεις που παραδίδουν τα γλωσσικά τους κειμήλια στον εκφραστή τους...
Δεκαοκτώ ιστορίες δεμένες με μεταξωτά νήματα μεταξύ τους, που οι άκρες τους αγγίζουν άλλοτε τις μνήμες, άλλοτε τα όνειρα, άλλοτε την καθημερινότητα κι άλλοτε έναν φανταστικό κόσμο που εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε ή και που μπορεί να υπάρχει γύρω μας...
Κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και της μεταψυχροπολεμικής εποχής (1945-2023) οι Μεγάλες Δυνάμεις έπρεπε να χρηματοδοτήσουν υψηλές αμυντικές και ταυτόχρονα αναπτυξιακές δαπάνες...
Με μια ποιητική σύνθεση, ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης αναστοχάζεται ρυθμικά τις έννοιες και τις πρακτικές της Φιλίας, της Επανάστασης, του Έρωτα, της Μνήμης, και της Υπέρβασης του Θανάτου...