Στα έργα αυτά ο Λιούις μεταδίδει τη μορφή και την ενέργεια της κλασικής χριστιανικής διδασκαλίας όχι μέσω μιας απλής παρουσίασης του περιεχομένου της (παρότι ήταν εξαιρετικά χαρισματικός και σε αυτό, όταν το έκανε σε διαφορετικό πλαίσιο), αλλά με το να δείχνει ότι το χριστιανικό όραμα της συμφιλίωσης ανάμεσα στο θείο και το ανθρώπινο, η θεραπεία της ανθρώπινης αποτυχίας και εξέγερσης, η σταθερή πίεση πάνω μας να εγκαταλείψουμε την αναλήθεια και την αυτάρκεια, είναι ένα όραμα που ερμηνεύει τον ανθρώπινο κόσμο που γνωρίζουμε...
Κάθε πράγμα, που μας αρέσει, μας αρέσει μέχρι που να το αποκτήσουμε! Και όταν το αποκτήσουμε, μας κάνει και πλήττομε! Καλό και ελκυστικό μας φαίνεται μόνο αυτό που δεν το έχουμε! Και κάθε τι που το αποκτήσαμε, έστω και αν είναι το πιο όμορφο στον κόσμο, μας φαίνεται λίγο! Και καμμιά φορά δεν μας απασχολεί καθόλου! Και το καταφρονούμε εντελώς....
Πριν από πενήντα σχεδόν χρόνια, ανέθεσαν σε έναν, νεαρό τότε, κληρικό να γράψει ένα βιβλίο που να περιγράφει ουσιαστικά τον στόχο και τη διαδρομή της χριστιανικής πορείας....