Η Όφαμεϊ Κουέστ, μια μικροκαμωμένη, σεμνότυφη κοπέλα από το Κάνσας, απευθύνεται στον Φίλιπ Μάρλοου προκειμένου να βρει τον μεγάλο της αδερφό Όριν, που έχει μήνες να δώσει σημεία ζωής...
Ο Στέφανος, έχοντας βιώσει εμπειρίες μιας μοναχικής ζωής, με μόνο στήριγμα την οικογένειά του, σε ώριμη πια ηλικία, καταφεύγει συχνά, απογοητευμένος, στη μεγαλύτερη αδελφή του Ευτέρπη, υποκατάστατο της πεθαμένης μητέρας τους και σημείο αναφοράς γι’ αυτόν...
ΓΙΑ ΑΙΘΕΡΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ Κιονίσκοι μικροί επιτύμβιοι σαν εγκάρσια κομμένοι κορμοί σφηνωμένοι στο χώμα (ούτε ανάγλυφα πρόσωπα πια ούτε χέρια που ενώνονται για το ύστατο χαίρε) έχουν μόνο ένα χάραγμα ομοιόμορφης μνήμης στο πλάι: ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ ΣΩΤΟΥ ΡΑΜΝΟΥΣΙΟΣ Τους κοιτάζω καθώς σχηματίζουν συστάδα στο απόμερο ύψωμα· φτωχικοί κι ακαλαίσθητοι διαδηλώνουν αδιάκοπα ενάντια στη λήθη τ’ όνομά τους προφέροντας, το πατρώνυμο και τον τόπο της γέννησης...
Η Μαριγώ, ατίθαση και παρορμητική, τολμηρή και ριψοκίνδυνη, επιθυμεί από τα νεανικά της χρόνια να ζήσει ελεύθερη από τα οικογενειακά βάρη και τα κοινωνικά δεσμά του μικρού επαρχιακού τόπου της...