Τα κριτικά κείμενα αυτού του τόμου γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν από το 1962 ωςτο 1986, με βάση κάποιες σημειώσεις του 1960- 62 και 1968- 69, που αποτέλεσαν ένα πρώτο υλικό και για τις περιλήψεις των πανεπιστημιακών παραδόσεων "Η νεοελληνική αφηγηματική πεζογραφία" δακτυλογραφημένη έκδοση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αποκλειστικά για τους φοιτητές....
Ποιός είναι λοιπόν αυτός ο Σιλβέστρος που καταφτάνει στη μικρή πόλη, ξυπνάει παλιές πληγές και, χωρίς να κουνήσει -φανερά τουλάχιστον- το χέρι του, τους κάνει όλους μαλλιά κουβάρια; Δαίμονας του έρωτα; Κοσμοπολίτης; Πράκτορας; Φακίρης; Κι αν τίποτε απ όλα αυτά, τότε, πως δικαιολογείται η ταυτόχρονη εμφάνισή του μ ένα πράσινο Φίατ που ξανάφερε στην επιφάνεια ιστορίες βυθισμένες πιο βαθιά κι από το θησαυρό των Ωρεών; Και τι σημαίνει αυτό το όνομα -αν πρόκειται για όνομα; Τελικά: Ένα μυθιστόρημα, όπου ο συγγραφέας και ο αναγνώστης, κάθε τόσο, κλείνουν με νόημα το μάτι ο ένα στον άλλο....
Το δοκίμιο αυτό προσπαθεί να φωτίσει την καλλιτεχνική δημιουργία, στον λαϊκό πολιτισμό, μελετώντας το παράδειγμα του ελληνικού Καραγκιόζη: τη διαδικασία με την οποία τα λαϊκά στρώματα του τόπου μας μετάγγισαν σ αυτή την "ξενόφερτη" προφορική παράδοση τις δικές τους εμπειρίες και διαμόρφωσαν, σε μιαν ορισμένη ιστορική περίοδο, το δικό τους ομαδικό έργο....
Μπορεί μια ασήμαντη παραφωνία να διαλύσει τη ζωή ενός ανθρώπου; Τι ακριβώς συνέβη κατά τη διάρκεια εκείνης της πρόβας; Γιατί ο μαέστρος της χορωδίας κρύβει τόσο μίσος μέσα του; Ο Φι, ένας ερασιτέχνης μουσικός, περικυκλωμένος από κακόηχες παρτιτούρες και φάλτσες νότες, πέφτει στην ενέδρα των "αρχιμουσικών" αυτού του κόσμου....