ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟ, τη συλλογή διηγημάτων Τι ντροπή (2015), η Φλόρες περιγράφει τη σύγχρονη ζωή στη Χιλή: παράτολμα σχέδια εφήβων εξυφαίνονται σε παραθαλάσσιες πόλεις βυθισμένες στη φτώχεια· άντρες χάνουν τη δουλειά τους και στη συνέχεια βλέπουν τα εύθραυστα θεμέλια της οικογένειάς τους να καταρρέουν· τα σκαλιά της βιβλιοθήκης δεν οδηγούν τους θαμώνες στη λογοτεχνία, ανοίγουν όμως τον δρόμο για συναντήσεις με άλλες μορφές τέχνης: την αποπλάνηση, την αυταπάτη, την αυτοκαταστροφή...
Η ΡΕΥΣΤΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ είναι το κοινό χαρακτηριστικό των όντων που κατοικούν σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων και μικρών πεζών του Φραντς Κάφκα: η αοιδός Γιοζεφίνε έχει τη συμπεριφορά και τις αγωνίες ενός καλλιτέχνη, ενώ συνάμα μοιράζεται την άχαρη καθημερινότητα του λαού των ποντικιών· δυο μπάλες από ζελατίνη εμφανίζουν ιδιότητες σκύλου – ή μήπως έχουν σιγά σιγά αποκτήσει τα χαρακτηριστικά των υφισταμένων του Μπλούμφελντ ακολουθώντας τον κατά πόδας στον ελεύθερο χρόνο του; Μια γέφυρα μονολογεί και αναρριγά στη θέα του πρώτου διαβάτη-εραστή· ένα υβριδικό ζώο, μισό γατί μισό αρνί, βιώνει με απόγνωση τη διχασμένη φύση του· μια μπίλια σουλατσάρει για λίγο αμέριμνη, με τα χέρια πίσω από την πλάτη, έξω από τον λαβύρινθό της· μορφές της μυθολογίας διαρρηγνύουν τα μυθολογικά τους συμφραζόμενα και διεκδικούν έναν άλλο ρόλο...
ΤΡΙΑΝΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ που διαβάζονται ως μύχιο ημερολόγιο αλλά και ως συλλογική αυτοβιογραφία μιας γενιάς που ακόμα ψηλαφεί τη θέση της στην ιστορία...
ΕΝΑΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ στον Άρη επικοινωνεί με τη σύντροφό του στη Γη· τα μηνύματά τους είναι ύμνος στη ζωή και συνάμα βύθιση στη μοναξιά, καθώς εκείνος συντρίβεται από τη σιωπή και την ερημιά του πλανήτη, ενώ αυτή νιώθει να τον χάνει...
Τα πενήντα ποιήματα που περιλαμβάνονται στη νέα ποιητική συλλογή του Γιώργου Αλισάνογλου Κυψέλες χωρίζονται σε τρεις ενότητες: «Ο τελευταίος μου κόσμος», «Τόποι χωρίς αισθήματα», «Μερικοί άγιοι»...