- Θεέ μου, εγώ μαι που λεγα πως δεν ήθελα να ξαναδώ άντρα; Και ποιος μου λέει πως αυτός με θέλει στο ελάχιστον και όχι εξ ανάγκης; Σάμπως εμείς δεν του δώσαμε αυτή τη λύση του λευκού γάμου, για το χατίρι του παιδιού; Τώρα όμως αυτή η προσμονή, όταν λείπει, κι αυτό το δάγκωμα που νιώθω σαν ξανάρχεται, τι είναι; Για το χατίρι του παιδιού; Μα το παιδί το ΄θελες εσύ, Κατερίνα, και έτσι δέχτηκες και τον Μανουήλ, αυτόν τον άγριο, τον Σαρακηνό όπως τον χαρακτήρισες, σαν τον είδες ένα χρόνο πριν στη βάρκα....