Η αριστουργηματική αυτή νουβέλα του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ αφηγείται την εκπληκτική ιστορία ενός άντρα που γεννιέται με εμφάνιση γέρου και με την πάροδο των χρόνων γίνεται ολοένα και νεότερος...
Τι ακριβώς είναι αυτή η τρέλα στην οποία οδηγείται στο τέλος της Ιστορίας δύο πόλεων ο Σίντνεϊ Κάρτον, βρίσκοντας όμως έτσι την πιο γλυκιά ανάπαυση που θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί άνθρωπος; Είναι μια πράξη ηρωισμού, αυτοθυσίας από έναν παθιασμένο ιδεαλιστή ή τεκμήριο ενός αγνού έρωτα, που δε γνωρίζει όρια και, κυρίως, δε λυγίζει απέναντι στην απειλή του θανάτου; Όπως και να το ορίσει κάποιος, παραμένει μια μεγάλη στιγμή στην ιστορία της λογοτεχνίας...
Πώς είναι να διασχίζεις τον αλλόκοτο, αχαρτογράφητο κόσμο του λυκείου; Τότε που δίνεις το πρώτο σου φιλί και βγαίνεις το πρώτο σου ραντεβού; Που τη μια στιγμή αισθάνεσαι ότι έχεις κατακτήσει τον κόσμο και την άλλη δεν έχεις όρεξη για κανέναν; Το μυθιστόρημα παρακολουθεί τη ζωή του Τσάρλι, ενός ντροπαλού έφηβου, που ξεκινάει το λύκειο στα προάστια του Πίτσμπουργκ...
Ένα συλλογικό αποτύπωμα για την ανάγκη να ριζώσουμε στην επικράτεια των ιδεών και των συναισθημάτων, στην γκρίζα ζώνη ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο....
"Άχρηστη μα απαραίτητη η κριτική", για να χρησιμοποιήσω τις λέξεις του Αντρέ Μπαζέν, είναι άχρηστη για τον καλό θεατή, εκείνον ο οποίος προσέρχεται στη σκοτεινή αίθουσα με μόνο εφόδιο την αθωότητά του· κι οι πιο αθώοι από τους θεατές, όσοι, παρά την κοσμοκρατορία των εικόνων, κρατούν ακόμα ένα θαυμαστικό για τις εικόνες του κινηματογράφου, αυτοί συνήθως βουτούν στα πιο βαθειά νερά της ταινίας....
Η εποχή που γέννησε το φιλμ μίλησε γι αυτό, και σήμερα -36 χρόνια μετά- όταν κανείς το ξαναβλέπει, νιώθει πως έχουν επενδυθεί σ αυτό πολλών ανθρώπων σκέψεις και αισθήματα....