Στα Εξαπτέρυγα σιωπής, την τέταρτη ποιητική του συλλογή, ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, με τα σύνεργα μιας εικονοπλαστικής γλώσσας, φιλοτεχνεί τοπία ονειρικά, τοπία του έρωτα αλλά και τοπία ενός πολύμορφου θανάτου, προσπαθώντας πάντα να διατηρήσει ζωντανό εκείνο το καντηλάκι της ελπίδας, που οφείλει να καίει αδιαλείπτως στο βάθος κάθε σκοτεινής πραγματικότητας και κάθε λύπης...
Ο Σωκράτης Γρηγοριάδης ακολουθεί την οδό του Χαλίλ Γκιμπράν στο διάσημο έργο του Ο Προφήτης, μόνο που απευθύνεται σε ενικό πρόσωπο, στον εαυτό του ή σε εσένα τον αναγνώστη του...
«Πυκνά, μολυβένια σύννεφα μαζεύονται πάνω από το ποτάμι που αρχίζει κι αυτό ν’ αλλάζει όψη, να σκουραίνει και να σκοτεινιάζει, να ενώνεται με τις γκρίζες σκιές των δέντρων και τις γκρίζες στέγες των σπιτιών που βρίσκονται σιμά στην όχθη∙ ακινητεί ο χρόνος! Ένα τοπίο άγριο και τρικυμισμένο σαν μια τοπιογραφία απ’ εκείνες που ζωγράφιζε ο Βαν Γκογκ όταν άρχισε η ταραχή και η τρικυμία στο δικό του μυαλό! Ύστερα τα μολυβένια σύννεφα ανοίγουν, γίνονται ευλογημένο νερό...
Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε ένα ρομαντικό και ντροπαλό αγόρι και μια γλυκιά νεαρή κοπέλα, η οποία μόλις τον βλέπει, τον ερωτεύεται αληθινά...
Ο θανατηφόρος ιός Ron, που οι αναγνώστες γνώρισαν για πρώτη φορά στο βιβλίο «Έχασες την άνοιξη που ζητούσες», συνεχίζει να απειλεί τον πλανήτη με αποτέλεσμα να κλειστεί ο κόσμος στα σπίτια του για να προστατέψει τη ζωή του...
Σ’ αυτή την τριλογία ο αφηγητής διανύει την περίοδο ενηλικίωσής του αντλώντας εμπειρίες από τους πιο μυθιστορηματικούς τύπους του οικογενειακού του περιβάλλοντος, σε μια αστική οικογένεια της Λευκωσίας του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα...
Ένα κλειδί που κανείς δεν ξέρει τι ανοίγει… Αυτή είναι η κληρονομιά που έλαβε η ζωγράφος Μυρτώ από τα χέρια της μητέρας της, λίγο πριν εκείνη κλείσει τα μάτια της… Το μόνο που γνωρίζει είναι ότι συνδέεται με το οδυνηρό παρελθόν της οικογένειάς της στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης...
Πέντε διαφορετικοί χαρακτήρες –ένας στυφός σερβιτόρος, µία ευκατάστατη ονειροπαρµένη, θύµα της οικονοµικής κρίσης, ένας εύπορος Δον Ζουάν που αγκιστρώνεται σε δηµιουργίες τρίτων, µια εργαζόµενη πολύτεκνη µητέρα που βρίσκεται σε µόνιµο ψυχικό και σωµατικό τροχάδην και µία ιδιόρρυθµη ηλικιωµένη κοκέτα που βαδίζει προς τον επίλογο– δυσανασχετούν απέναντι στις ζωές που βιώνουν...