Με ρίζες στη Μυτιλήνη και στη Μικρασία, γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε νομικά και μουσική στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες. Μετανάστρια κατ' εξακολούθηση, εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα και στη συνέχεια ως μεταφράστρια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Λουξεμβούργο και στις Βρυξέλλες. Έχει γράψει επτά μικρά βιβλία για παιδιά κι ένα για μεγάλους. Από το Μάρτιο του 1998 ασχολείται με την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών προφορικής παράδοσης. Μυήθηκε στα παραμύθια από την ανθρωπολόγο Nicole Belmont και πολλούς παραμυθάδες: τον Αφρικανό Maurice Boycasse, τον Άραβα Hamadi, τον Βέλγο Stephane van Hoecke, τον Γάλλο Michel Hindenoch κι άλλους κι άλλους. Όμως δάσκαλό της θεωρεί έναν από τους μεγαλύτερους γάλλους αφηγητές, τον Henri Gougaud και ανήκει στην ομάδα του. Είναι ιδρυτικό μέλος της βελγικής ε αφηγητών "Passeurs d' Histoires", και μέλος του "Μaison du Conte de Bruxelles". Από τις μικρές ιστορίες που έγραψε, το "Κρυμμένο νερό", με ζωγραφιές της Φωτεινής Στεφανίδη, πήρε το 2011 το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Τι είναι παραμύθι; Τι είναι παραμυθάς; Η σύγχρονη αφήγηση είναι «παράδοση»; Αν ναι, από ποιους παραλάβαμε, σε ποιους παραδίδουμε; Η αφήγηση είναι τέχνη; Υπάρχουν θεμιτές και αθέμιτες τεχνικές αφήγησης; Υπάρχει «ιδανικός» αφηγητής; Υπάρχει κάτι πίσω από την αφέλεια και το εξωπραγματικό στοιχείο στα μαγικά παραμύθια ή είναι ανώδυνες ιστοριούλες που φτιάχτηκαν σε καιρούς αγραμματοσύνης ή και ακόμα πιο παλιά, σε εποχές απόλυτης ανυπαρξίας γραφής, από απαίδευτους, και γι αυτό απευθύνονται σε απαίδευτους, δηλαδή πια μονάχα στα μικρά παιδιά;....