Αν υπάρχει έστω και μία απειροελάχιστη πιθανότητα να επέδρασαν θετικά ο κορονοϊός (και ο συνακόλουθός του εγκλεισμός) στη ζωή των ανθρώπων, του κάθε ανθρώπου, αυτή είναι ότι τον βοήθησε να στραφεί στον εσωτερικό εαυτό του, να καταγράψει τις πιθανές εντυπώσεις και σκέψεις του αντίκρυ σ’ ένα τοπίο, μία εικόνα, ένα γεγονός, ένα θέμα, θέματα που μας αφορούν όλους...
Ρομάντσα Το πρώτο μας βράδυ Φιλία Είσαι το φως μου Δειλία Ο πειρασμός Καινούργια αγάπη Για θυμήσου, αγαπημένη! Ήρθες Η άπληστη καρδιά μου Κυρίευσέ με Μια φορά Λάθος δρόμος Η εξάρτηση Ποτέ σου μην πεις Οπτασία Ο καταλύτης μου Άστατο κορίτσι Νοσταλγία Είσαι τόσο μακριά! Να φύγεις Μετά την προδοσία Οι αποστάσεις μας Όπως τότε Μια παλιά φωτογραφία Ήρθε η ώρα Ξένοιαστη νιότη Ένα δάκρυ Αχ, αγάπη! Το σπασμένο γυαλί Τι συμφορά Η αγάπη Αχ! Θεώνη! Θύμησες Χαρά Στον Νίκο Καζαντζάκη Η λάσπη μου Μισή ζωή Δε θέλω Στερνά από μια λύπη Φοβού τους Δαναούς Ο πρόσφυγας Για μια καινούργια μέρα Πορεία για την ειρήνη Τα παιδιά του 1940 Πείνα Ο αγώνας της λευτεριάς Πάντα ψηλά Για τη λευτεριά Ο τάφος του αγωνιστή Είναι έγκλημα Ένας ήρωας πέθανε Πριν απ’ τη θύελλα Λευτεριά Μάνα μού κόψαν το δεντρί Όνειρα Μια σπίθα ελπίδας...
Στο ανά χείρας δίδυμο βιβλίο θα βρει ο αναγνώστης αδέσποτους στίχους της Έβης-Άννας Γαβριηλίδου-Τσουράκη και έμμετρα αφηγήματα της φιλίας, της ηδονής και άλλων τινών του συζύγου της, Αχιλλέα Τσουράκη, γνωστού και έγκριτου λογοτέχνη, μέλους της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών...
Σκοπός αυτής της νέας απόδοσης στη νεοελληνική, είναι μία όσο το δυνατόν συνολικότερη εποπτεία ως προς την Ορυκτολογία και με ό,τι σχετίζεται με τα ευρήματα που πραγματεύονται, δεδομένου ότι κάθε νέα απόδοση έχει πάντοτε να δώσει και επιπλέον στοιχεία από τα υπάρχοντα, σχετικά με τις φυσικές επιστήμες του αρχαίου κόσμου και τους τότε μεμυημένους στην Αριστοτελική φιλοσοφία...
Δεν ξέρω Δεν ξέρω γιατί µε τόσο πάθος σ’ αγαπώ πλάι σου νιώθω ρόδο που θέλησε ν’ ανθίσει, το κάθε µας αντάµωµα το νιώθω χαρωπό µα πόσο σε αγάπησα στο ’χω οµολογήσει...
Μια μέρα, μέσα στο μετρό πάλι, ένας κύριος μιλούσε, μάλλον, με μία κυρία, τουλάχιστον αυτό έδειχναν οι εκφράσεις του προσώπου και οι χειρονομίες του...