Ένα συμβολαιογραφείο γίνεται το σκηνικό όπου διάφοροι άνθρωποι μπαινοβγαίνουν, αφήνοντας ο καθένας πίσω το βάρος της δικής του ιστορίας, της δικής του υπογραφής πάνω στο χαρτί...
Ο Μαίτρ πισωπατά δύο βήματα και κάνει κομψή ρεβεράντζα παραχωρώντας ευγενικά την θέση του: Το λευκό πυροτέχνημα ελύτης-ελύτης διασχίζει όλο χάρη το θολό και γκρίζο γαλάζιο του Φεβρουαρίου κι ανατινάζεται αλυσιδωτά ξανά, και ξανά, ανοίγοντας σαν φαντασμαγορικό άνθος...
Εμπνευσμένος από τις Βάκχες του Ευριπίδη, κι ακόμα περισσότερο από το σκοτάδι και το αίνιγμα του πιο τελετουργικού έργου της αρχαίας θεατρικής γραμματείας, ο Γιάννης Μαυριτσάκης παραδίδει ένα νέο αίνιγμα...
Αλλάζει ο κόσμος και πρέπει ν’ αλλάζει ο τρόπος μας που γράφουμε ποιήματα είναι το κλειστό δωμάτιο πολύ πια σκοτεινό, ο αέρας μυρίζει μούχλα κι αποφορά αφώτιστης γωνιάς δρόμου στη μέση νύχτα και το χέρι μας, το χέρι μας αγγίζει μόνο το άλλο μας χέρι – δεν αρκεί ούτε στην αίσθηση που αφήνει η αφή, ούτε στο σχέδιο που κάναμε για τον εαυτό μας, για τον κόσμο, μέσα σε τετραγωνισμένα μέλλοντα ακριβείας υπάρχει τρόπος; θα μου πεις· υπάρχει, δεν υπάρχει, πρέπει να υπάρξει, αλλιώς γιατί ανησυχούμε για τις μέλισσες που φθίνουν και πλέον δεν θα δίνουν επικονίαση στην ανθισμένη μας φαυλότητα ο κόσμος όλος ξέρει πως δε χωράμε πια σ’ αυτόν τον κόσμο, οπότε λέω να στρέψουμε το βλέμμα μας σε κάποιον έστω λίγο κι αφιλόξενο ουρανό, αρκεί να κρατιόμαστε σφιχτά – το σκοτάδι όλο θα πυκνώνει μέσα κι έξω απ’ τις λέξεις, αγάπη μου...
Στέκονται γυμνοί μπροστά από παράθυρα, γεννούν ψάρια, με το ένα πόδι στο νερό και το άλλο στη λάσπη, δίπλα από τοστιέρες, λάμπες, φωτοτυπικές μηχανές, κρατώντας στο ένα χέρι κόκαλα και στο άλλο μισοφαγωμένα μπέργκερ, ακροβατώντας από πάσσαλο σε πάσσαλο, μεταξύ γης και ουρανού, μεταξύ ενός «και» κι ενός «τζ̌αι», μισοί πουκάμισο μισοί νυχτικό, κωμικοτραγικοί, ονειρεύονται ψάθινα καπέλα κι ευτυχισμένους γονείς, φαντάσματα που ενώθηκαν στα μισά του δρόμου, άνθρωποι εξαφανισμένοι που μόλις εμφανίστηκαν...
Από τους σημαντικότερους ποιητές της εποχής μας, ο Μιχάλης Πιερής συνέθεσε ένα έργο που ξεχωρίζει για την ένταση και τους ρυθμούς του, όπως και για τη θεματική του: την περιπλάνηση σε πραγματικές πόλεις και σε τοπία εσωτερικά, την κατάδυση σε μνήμες ατομικές και συλλογικές, την αναζήτηση της αυθεντικότητας...