Τι συμβαίνει όταν οι βεβαιότητες που έχει ένας άνθρωπος αποδεικνύονται σαθρές, καθώς συνειδητοποιεί ότι η ζωή του είναι βασισμένη σ’ ένα ψέμα; Με μια ελλειπτική γραφή που αξιοποιεί ως πηγή έμπνευσης τον αρχαίο μύθο και μέσα από μια πλοκή που διατηρεί αμείωτο το σασπένς, η Μάγια Τσάντε μεταφέρει τον μύθο του Οιδίποδα στο σήμερα...
Ε, όχι δα, μικρέ μου, τόσο μόνο; Μπορούσες χίλια πράγματα να πεις με άλλον τόνο! Άκουσε! Επιθετικά: Αν είχα τέτοιο μύτο, να τόνε κόψω η πρώτη μου απόφαση θα ήτο!...
αστική πανίδα Και δεν θα αναφερθώ στις γάτες, τα σκυλιά, τα περιστέρια, τους αρουραίους και τα ποντίκια, στις καρακάξες και τις κάργιες, στις δεκαοχτούρες, τους γλάρους, τα σπουργίτια· ούτε στους σπίνους, τα παγόνια, τους κορμοράνους, τις χελώνες, τ’ άλογα, τους πελαργούς, τους πελεκάνους, και τις νυχτερίδες της Θεσσαλονίκης...
Κατά τη σπουδαία ρωσίδα ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάεβα «όλη η ζωή χωρίζεται σε τρεις περιόδους: προαίσθηση του έρωτα, πράξη του έρωτα και ανάμνηση του έρωτα»...
Με ένα υβριδικό κείμενο μεταξύ αυτοβιογραφικής αφήγησης, δοκιμίου, παράθεσης ιστορικών γεγονότων και συγκέντρωσης ταξιδιωτικών εντυπώσεων, η Ελένη Βαροπούλου, κριτικός, θεωρητικός του θεάτρου και μεταφράστρια, ανατρέχει σε στιγμές που σημάδεψαν τη ζωή της.
Τις τελευταίες δεκαετίες –κυρίως από τη δεκαετία του ’70 και ύστερα– οι αφηγήσεις που σχετίζονται με τους γέροντες-μοναχούς του Αγίου Όρους, και γενικότερα με τους γέροντες και τους στάρτσι, έχουν ευρύτατη διάδοση, και ο γεροντισμός έχει γίνει μία από τις πιο σημαντικές μορφές με τις οποίες εμφανίζεται ο θρησκευτικός λόγος στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης...