Μια συλλογή του Σικελού συγγραφέα που περιλαμβάνει τη Νέντα, το σικελικό σχεδίασμα, όπως ονομάζει αυτή τη νουβέλα ο ίδιος ο δημιουργός της, το Νάνι Βόλπε, τη Μαλάρια και τον Βίο....
Είναι δυνατό να σκεφτούμε το "κλασικό" και τις ελληνικές κληρονομιές διαφορετικά, με έναν καινούργιο τρόπο; Είναι δυνατό να τις αποσυνδέσουμε από την ιδεολογία της ελληνικής εθνικής γενεαλογίας ή της ανωτερότητας του δυτικού πολιτισμού; Γιατί, άλλωστε, να μας ενδιαφέρουν σήμερα που οι γνώσεις μας παγκοσμιοποιήθηκαν; Ο συγγραφέας προτείνει να αντιμετωπίζουμε το"κλασικό" όχι ως κάτι το βαθιά "εκπληκτικό" και "ξένο" ο κατακτούμε καθημερινά, ως ένα ισχυρό κίνητρο για να κατανοήσουμε το "διαφορετικό", ως ένα πρόγραμμα ανοιχτό σε καινούργιες ερμηνείες....
Ο όρος "Κοινωνία της Πληροφορίας" (ΚτΠ) περιγράφει μια κοινωνία στην οποία η πληροφορική τεχνολογία κυριαρχεί και προκαλεί σημαντικές κοινωνικές αλλαγές....
Ο τίτλος "Μετά τα φιλολογικά", παραπέμποντας στα αριστοτελικά "Μετά τα φυσικά", θέλει να πει, πολλά κι αλλά οπωσδήποτε, προπάντων όμως αυτό: όπως μετά τα φυσικά (πράγματα η συγγράμματα) ήρθαν στο φως τα "Μετά τα φυσικά", η ατρύγετη θάλασσα της Μεταφυσικής, έτσι και για τα φιλολογικά: ξανοίγεται πίσω τους άλλη περιοχή, ένας αναβαθμός τους, ένα ιδιαίτερο είδος κριτικής....
Σε αντίθεση με μια σκέψη που βλέπει μόνο την ταλάντευση του σύγχρονου εργαζομένου ανάμεσα σ έναν αγχώδη ατομικισμό και μια συνθλιπτική κοινωνική μαζικότητα, η παρούσα πραγματεία ανιχνεύει δυνατότητες για συνομολόγηση ισότιμων και αλληλέγγυων κοινωνικών σχέσεων....
Συναρπαστικό μυθιστόρημα έρωτα, τρέλας, φόνου, λύτρωσης, πολιτικής και δικαιοσύνης, το βιβλίο του Jim Lewis είναι η ιστορία δύο ανδρών -ενός πατέρα και ενός γιου- που οι αντιθετικές ζωές τους αντανακλούν τις δραματικές αλλαγές τπς αμερικανικής κοινωνίας τα τελευταία πενήντα χρόνια....
[δείγμα γραφής:] ΤΟ ΣΩΜΑ ΔΙΧΩΣ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙ Κλειστοί σταθμοί τα σώματα παραπέμπουν σε κλεμμένα κλειδιά Σκουριασμένα σκοτάδια τα λόγια δεν ανοίγουν στο φως για τίποτε πια Ερειπωμένα λοιπόν τα παλιά σύνορα του πάθους Τα δάκρυα που αποδοκίμαζαν ματαίωναν λέξεις Μέσ απ τη φούχτα το φιλί Το βλέμμα να λύνει τα πέδιλα και τα μαλλιά αχνίζοντα Ερειπωμένες οι αετοφωλιές των εκμυστηρεύσεων Μέσ στ άγρια μεσάνυχτα το σώμα δίχως αντικλείδι Ο,ΤΙ ΠΑΡΑΣΙΩΠΕΙΤΑΙ Ό,τι παρασιωπείται είναι ό,τι παρασιωπείται κάτω απ το μυστικό του μυστικού ό,τι ονομάζεται είναι ό,τι παρασιωπείται είναι το άλεκτο που δεν προδίνεται Γιατί δεν μιλιούνται οι δρόμοι του έρωτα περπατιούνται από παμπάλαια μυστικά και δροσερά κλάματα Των κυμάτων οι αφορισμοί τα μηνύματα των κυμάτων οι μέδουσες...
"Το σώμα σου, Ιωάννα, μιά λεωφόρος όπου κυκλοφορώ με ταχύτητα φωτός, το σώμα σου ένα πλοίο με ταξιδεύει κι ο ήλιος σου σιγά σιγά μου κλείνει τις πληγές, με δέχεσαι όπως κάποιος που για χρόνια ήταν χαμένος και με αναγνώρισες....