Τ'' όμορφο χθεσινό χρώμα Η αγάπη που ήταν κατέβηκε σε προηγούμενη στάση Φέγγος συναισθημάτων γαντζώνεται στην τέφρα του χρόνου Συκοφαντημένοι εραστές κουρσεύτηκαν από ανεκπλήρωτους έρωτες Άγκυρες στα πόδια του μέλλοντος προσδοκούν ανάσταση Το πείσμα των γεγονότων πυρπόλησε τις αυταπάτες Θρήνοι μετρούν ποτάμια κι εσύ καθρεπτίζεσαι στις εκβολές τους μοχθώντας να κουβαλήσεις πλανόδιο θεό στους τρυφερούς σου ώμους με την ευκλείδια ομορφιά σου στον ριμάνειο χώρο...
Ησυχία Αμείλικτη φθινοπωρινή αϋπνία ένα γραφείο επίπεδος τάφος οι μνήμες στάζουν σαν μέταλλο λιωμένο, καυτό πάνω στον χρόνο παραμορφώνουν κάθε προοπτική οι παλλόμενοι τοίχοι του δωματίου κλείνουν απειλητικά προς τα μέσα παράθυρα τετράγωνα μάτια υλακές αδέσποτων, θρηνητικά άσματα ο ουρανός και η νύχτα επάρατη ησυχία, μοναχική προσευχή σε ανύπαρκτο ελεήμονα θεό η απόγνωση, αιχμηρή συντροφιά στην αναμονή ν'' ανθίσουν τ'' άστρα ποτισμένα από μελανό αίμα - το αίμα μας...