Όπως ρητά δηλώνεται στον τίτλο του πονήματός του, τα κείμενα αυτά είναι προϊόντα της αναγνωστικής και κριτικής αναστροφής του με τον λόγο βιβλίων, μυθιστορηματικών και ποιητικών, τόσο Ελλήνων όσο και Ξένων συγγραφέων.
ΜΕΤΑ ΤΗ ΕΣΠΕΡΑ Πάντως, το μύρον όλως διόλου αληθινό κι εξαίσιο στο σώμα και των δυονώ και τι δυνατό στην κλίνη που επλάγιασαν ανόμως πλην ηδονικώς πολύ καθώς το φως εξέλειπεν έξω στην πολιτεία διαρκούντος επαρκώς όμως και στων δυονώ τα σώματα...
Μικροί ωραίοι άγγελοι της Άνοιξης Λαβωμένοι του κεραυνού, στο πρώτο παραμυθένιο φτεροκόπημα Απορημένα, πάναγκα φωτεινά μάτια, βάζουν όνειρα σε αναστολή πάνω σε αθώα, λευκά σεντόνια Δεν πρόφτασαν να σκίσουν τα παπούτσια τους Να τρίψουν τα γόνατα και να χύσουν δροσάτα δάκρυα, στων παιχνιδιών τις λιθόστρωτες αλάνες Άφησαν τα μαλλιά τους να περιπλανιούνται στο χρόνο και τα ολάνθιστα ελπιδοφόρα χαμόγελα του Ήλιου, να χρυσολούζουν στο στενό τους στέρνο Αγωνιστείτε αδάμαστα παιδιά Με του σπαθιού τη ζωογόνο θέληση Εσείς, οι λαμπεροί θαλλοί της άσβεστης Φλόγας...
Νυκτερινό οδοιπορικό σε έναν τόπο που γνωρίζει πια μονάχα τις πολλές όψεις του θανάτου, πάνω στο δέρμα των μαρμάρινων λειψάνων, στις στέγες των παλιών σπιτιών, στις πορφυρές φλόγες των διυλιστηρίων...